چندی پیش، علی‌محمد سعادتی شهردار منطقۀ ۱۲، قلب تاریخی طهران، خبر از آغاز پویش جدیدی با نام #مهربان_باشیم در تهران داد. این حرکت اجتماعی به دنبال بازتعریف مهربانی شهروندان با خود، با یکدیگر و با محیط زیست شهری است. کاهش مصرف انرژی، کاهش تولید پسماند شهری، تقویت روحیۀ تعاون و همکاری و صیانت از منابع طبیعی در شهر از اهداف این پویش است. نظرآنلاین در همین باره با علی‌محمد سعادتی گفتگو کرده است.
نظرآنلاین: برنامه برای مشارکت و آشنایی مردم با این پویش چیست؟
علی‌محمد سعادتی: موضوع مشارکت‌بخشی به اطلاع‌رسانی، جلب توجه افراد به مصادیقی که می‌تواند مهربانی با شهر و با خود را تعریف کند و یک بخش هم به تشویق کسانی که با شهر مهربان‌تر هستند، برمی‌گردد. گاهی به نظر می‌رسد یک اتفاق بزرگ مسیر سخت و پیچیده‌ای نیز داشته است در حالی که اگر یک اجتماع به کار سادۀ روزمره‌ای اهتمام داشته باشند می‌توان دستاوردهای بزرگی را از آن استخراج کرد مثل دغدغۀ کاهش تولید زباله، کاهش آلودگی هوا و مخاطرات جامعۀ شهری در محیط زیست. اگر هر تهرانی در هفته یک کیلوگرم کمتر زباله تولید کند در پایان هفته نتیجۀ خوبی برای شهر خواهد داشت. با اینکه محصول، یک محصول بزرگ است ولی حاصل یک ساختار و فرایند ساده است.
بخش‌هایی از شهر هستند که همین امروز هم رفتار مهربانانه‌تری با شهر دارند، کسانی که همین الان هم باغاتی دارند که آن‌ها را تخریب نکرده‌اند. به نظر من این فضاها باید معرفی شوند و شرایط اقتصادی برای حفظ این باغات برای مالکان فراهم شود تا برای حفظ آن تلاش کنند. مدتی پیش خانمی را که برای حمل و نقل و کارهای روزمره خود و فرزندانش از دوچرخه استفاده می‌کرد در صفحۀ شخصی خودم در شبکه‌های اجتماعی مجازی معرفی کردم چون معتقدم باید از این افراد و تلاشی که به نفع شهر می‌کنند به نوعی تجلیل شود.
ممکن است این کار انگیزه‌ای فردی داشته باشد مثلاً دوچرخه به سلامتی خود کمک میکند پس با خودش مهربان است و چون به آلودگی محیط زیست کمک میکند با شهر هم مهربان است.
نظرآنلاین: چه برنامه‌هایی وجود داره که تا قبل از حصول نتیجه و فرهنگ‌سازی برای مهربانی با تهران، این پویش مانند بسیاری کمپین‌های دیگر، ملغی و مشمول گذر زمان نشود؟
علی‌محمد سعادتی: کار اجتماعی کاری نیست که بتوان تداوم آن را تضمین کرد. تضمین آن خواست و مشارکت مردم است. من فکر می‌کنم هر قدم مثبت و هر تعداد نفری در شهر که به واسطۀ این پویش تصمیم بگیرند با شهر خود مهربان باشند، این پویش موفق خواهد بود. حرکت‌های اجتماعی این‌چنینی توان تغییر بزرگ و ناگهانی را ندارد و تدریجاً ایجاد حساسیت میکند. ما امیدواریم با تبدیل این ایده به یک مطالبۀ مردمی روز‌به‌روز موفقیت این پویش بیشتر شود.
به تعبیری در تحرکات اجتماعی عدم موفقیت معنی ندارد چون حتماً نفراتی هستند که تحت تأثیر این تحرکات اجتماعی آدم‌های مثبت‌تر و با انگیزه‌تری نسبت به مباحث شوند و این یعنی موفقیت. اما اگر به دنبال موفقیت‌های فراگیرتر باشیم راه آن مطالبۀ مردمی است. برای مثال تا چند سال گذشته حساسیت دربارۀ موضوع مصرف آب و کمبود منابع آبی در جامعه کمتر بود، اما امروز این دغدغه دربارۀ وابستگی کیفیت زندگی به آب، بیشتر شده است. توجه مردم به فرایند حفظ و مرمت آثار و بافت‌های ارزشمند تاریخی در سال‌های اخیر، یکی دیگر از نمونه‌های افزایش این حساسیت در جامعه است.
این مصادیق نشان می‌دهد که حساسیت اجتماعی است که تضمین‌کنندۀ موفقیت ایده‌هاست و من خوش‌بینم که اگر همه با هم تلاش کنیم و ناامید نشویم، آن موفقیت بزرگ نیز کسب خواهد شد.
