اقدامات کف سازی و پیاده راه سازی که امروزه در ردیف اول راهکار های مدیریت شهری قرار دارد، به چه میزان در بهبود شرایط شهروندان مؤثر بوده است؟ زندگی پیاده در شهر از جمله مباحثی است که در دنیا به ویژه بعد از جنگ جهانی دوم و در دو دهه ی اخیر ایران مطرح بوده است. در سال های اخیر در تهران تجربه های متعددی برای زندگی پیاده صورت گرفته است که اغلب آن ها با عدم موفقیت رو به رو بوده اند. این روند به شکلی کند و با آزمون و خطا در پروژه ّهای مختلف جریان دارد.
از اسفند ماه سال 97، طرح بهسازی و باز آفرینی خیابان لاله زار مطرح می شود و تا به امروز پیاده رو قسمت شمالی این خیابان (حد فاصل خیابان جمهوری و انقلاب) عریض شده است. باز آفرینی و بهسازی خیابان لاله زار با هدف افزایش سهم قسمت های پیاده در شهر و بهبود شرایط برای حضور شهروندان در محیط این خیابان انجام شده‌است. در طرحی که در خیابان لاله زار شمالی اجرا شده است، خیابان به طور کامل به پیاده رو تبدیل نشده است و نظام حرکتی خودرو ها تغییر نکرده است. برای تخلیه و بارگیری نیز در فواصل مشخص پهلوگاه هایی احداث شده است. به گفته «محمدحسین کریمی»، معاون فنی و عمران شهردار منطقه ۱۲، برای پارک خودرو و موتورسیکلت ها هم پارکینگ هایی پیش بینی شده است که کاسبان و خریداران می توانند از آن ها استفاده کنند.
به گفته مدیران شهری، احیای خیابان لاله زار هم به نفع مردم است هم کاسبان، اما گویا کاسبان با این نظر موافق نیستند و از این کار رضایت ندارند و ادعا می کنند که این طرح سودی برای آن ها ندارد. پیاده راه عریض شده‌ی خیابان تبدیل به پیستی برای موتور سواران شده و امنیت را از پیاده گرفته است. هم چنین با کم شدن عرض خیابان و نبود مسیر جایگزین، ترافیک به شدت افزایش یافته و به تبع آن راه بندان می شود. خودروها بدون توجه به قوانین و در عدم حضور مجری قانون، در خیابان یک لاینی پارک می شوند. (تصویر۱) پهلوگاه های طراحی شده هم تبدیل به پارکینگ شده اند و بر ترافیک خیابان می افزایند. به نظر می رسد خبری از پارکینگ های پیش بینی شده نیست (تصویر۲) و به گفته کسبه ناراضی قدرت مسئولان به لاله زار جنوبی نرسیده و به همین دلیل این طرح ادامه پیدا نکرده است.
به گزارش همشهری، بازآفرینی این خیابان با توجه به هویت تاریخی آن اجرا شده و بر اساس ظرفیت های موجود در این خیابان اقدامات شهرداری منطقه ۱۲ در راستای بازآفرینی آن بسیار ارزشمند و قابل تقدیر است اما این کار باید به حفظ هویت تاریخی انجام شود تا چون گذشته شاهد چهره فرهنگی، هنری و تاریخی این خیابان باشیم.
اما به نظر می رسد خيابان لاله زار يك هويت خاطره اي شده و در دوره اي حيات آن به عنوان يك قطب اجتماعي با تنوع كاربري به پايان رسيده است. ساختار شهر تحولاتي داشته است كه برگشت حيات پيشين آن را ممكن نمي كند. نباید با استفاده از برچسب پیاده راه سازی از سایر عواملی که در بهبود زندگی شهروندان موثر است غافل شد. در احيا خياباني مثل لاله زار نمي توان بدون برنامه و صرفا با اقدامات كفسازي، توقع احیا آن را داشت. اکنون خیابان لاله زار با وجود فعالیت هایی که در آن وجود دارد تبدیل به مقصدی تجاری برای شهر شده است و باید با توجه به ساختار اقتصادي امروز آن و در ارتباط با ساير قطب هاي فعاليتي اطراف آن، اقدامات احيا براي دوره حاضر برنامه ريزي و اجرا شود.
