آیا زندگی به محله هرندی بازگشته است؟
به گزارش خبرنگار همشهری آنلاین «بوستان زندگی» صبح روز 28 مهر ماه سال 1399 با حضور شهردار تهران و رئیس شورای شهر در محله شهید هرندی تهران افتتاح شد. به گفته مختاری، مدیرعامل سازمان بوستان ها و فضای سبز شهرداری تهران، «محله شهید هرندی دارای بافت فرسوده است و مدتهاست که درگیر آسیب های اجتماعی بوده و تاسیس چنین فضاهایی می تواند به کاهش آسیب های اجتماعی کمک کند». این موضوع جدیدی نیست که سالها و به خصوص از سال 1393، به منظور کاهش آسیب های اجتماعی محله هرندی، تمرکز مدیریت شهری به پاکسازی معتادان از پارک و نوسازی پارک‌های محله هرندی معطوف شده است. اما آیا حقیقتا بوستان های زیبا مرهمی بر زخم محله هرندی خواهند بود؟
پارک های محله هرندی همواره محل تجمع معتادان و کارتن‌خواب‌ها بوده اند. بارها شاهد بوده‌ایم که با مداخلات و فشارهای نیروی انتظامی و شهرداری این پارک ها از معتادان و کارتن خواب ها پاکسازی شده اند. با این حال مجددا تجمع تکرارشونده معتادان در داخل پارک را نظاره گر بوده‌ایم.
اواسط سال 96 در ویژه برنامه ای تلویزیونی به نام «180 درجه» مجتبی شاکری عضو شورای شهر تهران به سرریز آسیب های اجتماعی به مناطق همجوار (محله باغ آذری) اشاره کرده و اظهار دارد که آسیب از یک منطقه دور شده است اما به نقاط دیگر شهر سرایت کرده است. در این برنامه رضا قدیمی مدیرعامل سازمان خدمات اجتماعی شهرداری تهران به نقل از دکتر قالیباف شهردار وقت می گوید: «توسعه منطقه هرندی باید همانند سایر نقاط تهران انجام شود و هیچ تفاوتی بین این منطقه با مناطق دیگر نیست». (خبرگزاری مهر، 1396)
در سال 98 به دلیل کمبود فضای نگهداری معتادان، افزایش ظرفیت این مراکز از 8 هزار نفر به 14هزار نفر در دستور کار برنامه ششم توسعه قرار می گیرد. همچنین سال 98 سال پاکسازی محله از لوث معتادان نام گذاری می شود. (خبرگزاری تسنیم، 1398) اما متاسفانه در گزارش تصویری داوود فتحعلی زاده در خبرگزاری صدا و سیما که در تیر ماه 98 منتشر شد با وجود گذشت پنج ماه از پاکسازی منطقه از لوث معتادان، این افراد مجددا به این منطقه و به خصوص محله هرندی بازگشته اند. (خبرگزاری صدا و سیما، 1398)
با این وجود، این تاریخچه نافرجام تاثیری بر تغییر سیاست های مدیریت شهری نداشته است و اکنون مجددا شاهد افتتاح بوستانی هستیم که از تجمیع سه بوستان خواجوی کرمانی، بهاران، حقانی احداث شده است. ورود به این بوستان را هم محدود به ارائه کارت ملی کرده اند تا از ورود افراد معتاد و کارتن خواب به پارک جلوگیری شود. در حقیقت، پارک را از معتادان گرفته و سندش را به نام مردم زده اند و همان گونه که در تجربیات پیشین دیدیم بافت محله را از مردم گرفته و به معتادان و کارتن خواب ها داده اند. با تاکید بر «بازگشت زندگی به محله» پارک را بدنه اصلی محله می خوانند در حالی که مسئله جای دیگر، و داخل بافت محله است. «ویترین» زیبای بوستان زندگی توجهات را به خود معطوف می کند و به جای حل مسئله هرندی، مشکل را از نظرها پنهان می سازد. در حالی که آسیب، زیرپوست این محله نفوذ کرده است. اینگونه ویترین سازی ها تنها به فراموشی سپردن بیشتر محله و وخیم تر شدن آسیب ها دامن خواهد زد.
اینگونه است که باید از مسئولین پرسید آیا زندگی به محله هرندی باز گشته است؟
