پایگاه تحلیلی - خبری نظرآنلاین

رسانه راهبردی - انتقادی پژوهشکده نظر

  • صفحه اصلی
  • هنر
    • باستان شناسی
    • مدرنیته و هنر مدرن
    • نقد هنر
    • نقوش و تزئینات
    • نگارگری
    • هنر باستان
    • هنر معاصر
  • منظر
    • منظر شهری
    • سازمان فضایی شهر
    • باغ
    • مبانی نظری منظر
    • منظر طبیعی
    • منظر و جامعه
    • منظر راه
  • معماری
    • مسکن
    • مبانی نظری معماری
    • معماری معاصر
    • معماران
  • شهر
    • برنامه ریزی و مدیریت شهر
    • مبانی شهر
    • نوسازی شهری
    • مرمت شهری
  • محیط
    • مدیریت آب
  • گردشگری
  • نظرگاه
  • تماس با ما
منو
  • صفحه اصلی
  • هنر
    • باستان شناسی
    • مدرنیته و هنر مدرن
    • نقد هنر
    • نقوش و تزئینات
    • نگارگری
    • هنر باستان
    • هنر معاصر
  • منظر
    • منظر شهری
    • سازمان فضایی شهر
    • باغ
    • مبانی نظری منظر
    • منظر طبیعی
    • منظر و جامعه
    • منظر راه
  • معماری
    • مسکن
    • مبانی نظری معماری
    • معماری معاصر
    • معماران
  • شهر
    • برنامه ریزی و مدیریت شهر
    • مبانی شهر
    • نوسازی شهری
    • مرمت شهری
  • محیط
    • مدیریت آب
  • گردشگری
  • نظرگاه
  • تماس با ما
  • یکشنبه 2 مهر 1402 06:58
جستجو
Close this search box.
صفحه اصلی هنر هنر شهری

مجسمه میدان حر تهران در ابهر!

پدیده عادلوند نویسنده: پدیده عادلوند
جمعه 19 دی 1399
در هنر شهری, هنر
A A
0

آیا تهران ‌شدگی در سیاست‌ های مدیریتی دیگر شهرها یک امتیاز محسوب می ‌شود؟

کپی‌ کردن و مشق ‌کردن آثار هنری با سبقه‌ ای طولانی همواره شیوه ‌ای متداول جهت یادگیری آماتورهای عرصه هنر محسوب شده تاحدی که از آن برای یادگیری تکنیک و فن بزرگان هنر بهره گرفته می ‌شده است و نوآموزان و هنرجویان به مشق آثار هنرمندان بزرگ ممارست داشته و کسب مهارت کرده ‌اند. این شیوه در تمامی مراکز آموزشی و حتی برای خودآموزان روشی پذیرفتنی بوده و حتی به انجام آن نیز توسط اساتید سفارش می ‌شود. اما جدای از بحث ‌های آموزشی و تأثیرات آن در یادگیری، در حوزه نمایش آثار نه تنها در فضاهای خصوصی چون گالری ‌ها، نمایشگاه‌ ها، سمپوزیوم ها و جشنواره‌ های هنری و فضاهای عمومی شهرها نمایش آثار کپی حتی با کیفیت تکنیکی بالا پذیرفتنی نیست که همواره بر سر آنها جنجال‌ های فراوانی نسبت‌ به مجوزهای صادره برای نمایش و داوری ‌ها بوده است.

بیشتر بخوانید - Read More

شکستی که معترف ندارد!/ افت 60 میلیون نفری مخاطب سینماهای ایران از دهه شصت تا کنون

نگاهی به تصویر زن در سینمای 3 دهه اخیر ایران/ آمار جالب از واکنش شخصیت فیلم های سینمایی به خشونت

در تاریخ مجسمه ‌سازی شهری تهران مجسمه ‌ای با نام‌ های مختلف «عقل و جهل»، «سوم اسفند»، « گرشاسب در حال مبارزه با اژدها» و «حر» در میدانی در تهران نصب می ‌شود. این مجسمه توسط «غلامرضا رحیم ‌زاده ارژنگ» ساخته شد. محل نصب این مجسمه، میدان سوم اسفند بود که در محل میدان باغ ‌شاه سابق قرار داشت و بعد از انقلاب به میدان «حر» تغییر نام داد. این مجسمه در طول حیات خود در فضای میدان تفسیرهای مختلفی را به خود دیده است و با همان تفاسیر در هر دوره حیات و بقای خود را تضمین کرده است؛ از ابتدایی ‌ترین آنها زمانی که مجسمه به نام عقل و جهل مطرح بود و به تعبیر خالقانش با این نیت ساخته شد که «جوان ‌ها این پیکر را ببینند و بیندیشند که یک آدم سالم می تواند موفق شود و اژدها که سمبل پلیدی است را از بین ببرد»، تفسیر آن در دهه 20 و تناسب آن به نجات آذربایجان از اشغال شوروی تا بعد از انقلاب که پیکره پهلوان ارجاع به انسان آزاده و شخصیت حر پیدا کرد و اژدها نمادی از نفس سرکش شد.

مجسمه میدان حر تهران در ابهر!
تصاویر 1 و 2. راست: میدان حر ابهر. چپ: میدان حر تهران

با جستجویی در مجسمه ‌های دیگر شهرهای ایران متوجه می‌ شویم این مجسمه – فارغ از تمام ویژگی ‌های زیبایی ‌شناسی ‌اش و دلالت ‌های تاریخی که حس تعلق شهروندان و مخاطبانش را برمی ‌انگیزاند و خاطره سازی می ‌کند و شاید به همین دلایل هم قرار است در فهرست آثار ملی ثبت شود – در فضای میدانی به نام حر در شهر ابهر نیز حضور دارد.

مجسمه شهری به عنوان عنصری از منظر شهری و سمبلی برای شهر و شهروندانش باید برآیند بهترین نمایش از فرم و محتوا و برآمده از ویژگی ‌های زمینه ‌ای باشد. در این راستا نصب مجسمه متناسب با نام میدان یکی از اقدامات اولیه برای برقراری تناسب میان اثر و مکان نصب است که البته در موضوع حاضر نیز با توجه به سابقه مجسمه تهران الصاق مضمون مجسمه به مفهوم حر نیز تفسیری متأخر و ورای نیت اولیه محسوب می ‌شود. شاید اگر قرار بود با مضمون حر و آزادگی ‌اش مجسمه ‌ای در تهران نصب می ‌شد حتی هنرمندان این اثر نیز مجسمه ‌ای با فرم و محتوای دیگر خلق می ‌کردند. بنابراین شباهت نام هر دو میدان محملی توجیه ‌پذیر برای نصب المانی مشابه را در عالم هنر که سراسر خلق است و ذوق نخواهد بود.

به نظر می ‌رسد تهران به عنوان پایتخت همواره در تجربیات شهرسازی معاصر الگوی مدیریت شهری دیگر شهرهای ایران بوده تاحدی که سیاست تمرکزگرایی در وجوه مختلف از جمله مسائل شهری آن را به مدینه فاضله ‌ای تبدیل ساخته که شبیه آن شدن گویی نشان از توسعه ‌یافتگی را به دنبال خواهد داشت. در طول تاریخ شهرسازی ایران شاهد نام ‌گذاری میادین و خیابان ‌ها با نام ‌های مشابه تهران در سراسر شهرهای کشور بودیم که البته ممکن است سیاست ‌های کلان کشور در آن نقش داشته باشد اما اینکه شاهد نصب احجام شهری مشابه تهران در شهرهای دیگر نیز باشیم بسیار تأمل ‌برانگیز خواهد بود. ضروری به نظر می ‌رسد شهرهایی چون ابهر با بهره‌ مندی از سبقه تاریخی، فرهنگی و هنری مقلد صرف تهران نباشند و ضمن بهره‌ گیری از پتانسیل‌ های هنری و شهری خود به هویت ‌سازی برای شهرهای خود نیز بیندیشند.

برچسب ها: تقلیدتهران ‌شدگیمجسمه شهری
نوشته قبلی

شهر علیه اکولوژی منظر

نوشته بعدی

شهروندی کنشگری است

پدیده عادلوند

پدیده عادلوند

دکتری پژوهش هنر و عضو هیئت علمی پژوهشکده نظر

مطالب مرتبط - Related Post

شکستی که معترف ندارد!/ افت 60 میلیون نفری مخاطب سینماهای ایران از دهه شصت تا کنون

شکستی که معترف ندارد!/ افت 60 میلیون نفری مخاطب سینماهای ایران از دهه شصت تا کنون

دوشنبه 20 شهریور 1402
نگاهی به تصویر زن در سینمای 3 دهه اخیر ایران/ آمار جالب از واکنش شخصیت فیلم های سینمایی به خشونت

نگاهی به تصویر زن در سینمای 3 دهه اخیر ایران/ آمار جالب از واکنش شخصیت فیلم های سینمایی به خشونت

شنبه 28 مرداد 1402

سید امیر منصوری: قیمت نجومی آثار فروخته شده در حراج تهران مشکوک است

نشست اختتامیه نمایشگاه دروازه خورشید؛ بهداد پنجه زاده: عقل انسان طبیعت و اتفاقات طبیعی را فراتر از خود می داند/ حمیدرضا امامی: طبیعت بزرگترین آموزگار در مسائل ساختاری شناخت رنگ است

اطلاعیه افتتاح نمایشگاه گروهی نقاشی دروازه خورشید

نقش ویژه زنان در مُهرهای دوره ساسانی+ مجموعه تصاویر

نوشته بعدی
شهروندی کنشگری است

شهروندی کنشگری است

نورپردازی در منظر شهری

نورپردازی در منظر شهری

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *