چندوجهی ‌بودن موضوع فرهنگ به همراه انتزاعی ‌بودن کارکردهای آن سبب شده است که رویکردهای متفاوت و گاه متعارضی در این خصوص شکل بگیرد که این امر درخصوص گردشگری نیز صادق است. گردشـگری به عنوان حوزۀ معرفتی جدید بشـر در میان تعابیـر مختلف از آن سـرگردان است. هنوز در بین محققان اتفاق نظر واحدی مبنی بر این که گردشگری یک پدیده فرهنگی، اقتصادی، طبیعی یا تلفیقی از همه آن هاست، وجود ندارد.

با این حال بسیاری از صاحب ‌نظران معتقدند، گردشگری پیش از آن که یک صنعت و فعالیت اقتصادی باشد، پدیده ‌ای است فرهنگی و در ایجاد تغییرات فرهنگی بسیار موثر است. گروهی دیگر گردشگری را نظامـی از معنـا و معرفـت می دانند کـه فرصـت یادگیـری را بـرای گردشـگران فراهـم می کنـد. گونه های متعدد گردشگری اعم از اکوتوریسم، گردشگری فرهنگی، گردشگری ماجراجویانه، شهری، روستایی و… برای خروج از این سرگردانی طراحی شده اند ولی در علم و عمل هنوز نتوانسته اند، ساختار مقبولی ارائه دهند.

از این رو نیاز به یک رویکرد جدید حس می شود. شاید رویکردی با ساختاری مشخص و اهدافی معین که بتواند با ترکیب گونه های مختلف پاسخگوی نیازهای متنوع گردشگران بوده و یاری بخش ذینفعان گردشگری باشد. به طور مثال «کالونچر یا فرهنگ جویی ریسکی» رویکرد نوینی از ترکیب دو گونه پرطرفدار گردشگری فرهنگی و گردشگری ماجراجویانه است.

گردشگری فرهنگی «Cultural tourism» از یک‌ سو عاملی برای ایجاد میل یا نیاز به سیر و سیاحت است و از سوی دیگر نقش اساسی در تعیین رفتارها، نگرش ها و روش ‌های زندگی مردم ایفا می ‌کند. گردشگری ماجراجویانه یا «Adventure tourism» نیز نوعی گردشگری است که بر مبنای هدف یا ایجاد هیجان و کسب تجربه ­های نو برای گردشگران بوده، در محیط­های طبیعی برگزار می ­شود و انواع زمینی، هوایی، دریایی و همچنین سخت و نرم دارد.

گردشگران ماجراجو معمولاً تمایل شدیدی به کشف ناشناخته ­ها در محیط طبیعی دارند و این نوع از گردشگری اغلب در مناطق بکر و دور از هیاهو­ی شهری انجام می ­پذیرد. انجمن تجارت و ماجراجویی، گردشگری ماجراجویانه را فعالیتی می­ داند که شامل حداقل سه ویژگی فعالیت ­های فیزیکی، محیط طبیعی و فرهنگ غوطه ­وری (تعامل با ساکنان محلی) باشد. از آن جا که فرهنگ، عامل اصلی تفاوت های اجتماعی است که در غیاب آن، همه جا شبیه هم خواهد بود و بنا به شرحی که گذشت در گردشگری ماجراجویانه، فرهنگ غوطه وری یکی از ارکان اصلی به شمار می آید، احساس نیاز به رویکردی نوین باعث می شود که «فرهنگ جویی ریسکی یا کالونچر» متولد گردد.

در این رویکرد، گردشگران با انگیزه به دست آوردن تجربه و به چالش کشیدن مهارت ­ها و توانایی ­های خود، معمولا محیط و طبیعت بکر و دور از دسترس افراد عادی را انتخاب می کنند ولی همزمان فرهنگ ساکنان بومی شامل شیوه معیشت، موسیقی، غذا، لباس، ادبیات، جاذبه های تاریخی و… به اندازه فعالیت ماجراجویانه برایشان اهمیت دارد و همواره این فرهنگ جویی با نوعی ریسک همراه است.

به طورمثال در این رویکرد گردشگران ترجیح می دهند بدون اینکه از کیفیت یا خوشایندی اقامت یا غذای محلی اطمینان داشته باشند، آن را انتخاب کنند یا موسیقی مورد علاقه خود را موقت کنار گذاشته و شنیدن موسیقی جدید با هنرمندان محلی را تجربه کنند. به عبارتی در کالونچر یا فرهنگ جویی ریسکی علاوه بر تجربه هیجان محیط طبیعی، تجربه هیجان شنیدن، دیدن، چشیدن، پوشیدن، برقراری ارتباطات جدید و… به تجربه های گردشگر افزوده می شود که در دل خود ارزش های شخصی برای گردشگران به ارمغان می آورد.

شاید بتوان اذعان داشت که کالونچر یا فرهنگ جویی ریسکی یک رویکرد است. رویکردی که نیازمند اعتماد به‌ نفس و روحیه بالاتر، میل بیشتر به تجربه هیجان فرهنگی، خبرگی والاتر و مهارت­های اخلاقی تر برای لذت بردن توامان از فعالیت ­های ماجراجویی طبیعی و فرهنگی است که علاوه بر ارزش های اجتماعی، نوعی ارزش آفرینی فردی نیز در دل خود دارد. با این حال ماهیت پویای گردشگری سبب ایجاد تعابیر متفاوت از این پدیده شده و شاید رویکرد ترکیب گونه ها بتواند به این فعالیت فرهنگی کمک نماید.