گردشگری به عنوان یکی از پدیده های مدرن در تعامل انسان ها با یکدیگر نقش مهمی دارد. اکوتوریسم یکی از مهم ترین رویکردها در گردشگری بوده و فرصتی است که اسباب اشتغال، کمک به حفاظت از تنوع زیستی، تعامل فرهنگی، آموزش، رشد دانش محیطی و تولید درآمد را در روستاها و فضاهای طبیعی فراهم می ‌سازد.

توسعه اکوتوریسم می‌تواند علاوه برآن‌ که سبب حفظ محیط ‌زیست و سنت ‌های اجتماعی شود، سطح رفاه ودرآمد جامعه‌ محلی را بالا برده و به عنوان ابزار اصلی توسعه پایدار مقصد استفاده شود. بسیاری از پروژه ‌ها و برنامه ‌های گردشگری به دلیل اهمیت ندادن به جوامع محلی و یا توانمند نبودن آن ‌ها با شکست مواجه می ‌شوند و برخی مقصدهای گردشگری طبیعی یا فرهنگی نیز به دلیل آزار دادن گردشگران از منافع و مزیت های صنعت گردشگری بی بهره می مانند.

توانمندسازی، آموزش و مشارکت به عنوان ارکان اصلی اکوتوریسم مطرح هستند و این امر، نیازمند توجه به نیازهای آموزشی، مشارکتی و توانمندسازی توامان جامعه محلی و گردشگران می ‌باشد. چنانچه به جای توانمندسازی یا آموزش جامعه میزبان با رویکرد گردشگری اجتماع محور، به نادیده گرفتن جوامع محلی روی آورده شود یا قوانین سلیقه ای برای حذف گردشگران اعمال گردد، حرکتی ضدفرهنگی انجام شده و تعاملات انسانی گردشگری را به پایین ترین حد خود می رساند.

آن دسته از فعالیت های اکوتوریسمی که ارتباط نزدیکی با جوامع محلی داشته باشند، می توانند اسباب تغییر در ابعاد اجتماعی، فرهنگی، زیست محیطی و اقتصادی جامعه میزبان را فراهم آورند. گروه های محلی باید از توانایی و ظرفیت کافی برای سازمان دادن به تلاش‌های جمعی، مشارکت در مراحل مختلف شناخت مساله و برنامه ریزی جهت حل آنها، کنترل و بسیج منابع، حل اختلاف ها و اعتماد به یکدیگر و تشکیل شبکه‌های همکاری، از توانایی و ظرفیت کافی برخوردار بوده و از سوی سازمانها و نهادها نیز حمایت شوند.

همچنین گردشگران، اکوتوریست ها و ماجراجویان نیز همواره باید حساسیت های فرهنگی- اجتماعی جوامع میزبان را در نظر بگیرند و با رعایت کدهای اخلاقی گردشگری و همچنین برقراری تعامل مناسب با ذینفعان محلی، بستر مناسبی برای حفظ حقوق اجتماعی-فرهنگی و همچنین تحقق عدالت اقتصادی جامعه میزبان را فراهم آورند.

به نظر می رسد در ماجرای صخره نوردی کوه سفید درچه اصفهان که منجر به حساسیت جامعه محلی، آزرده خاطر شدن گردشگران و ورزشکاران منطقه، واکنش شتابزده هیات کوهنوردی و صعودهای ورزشی استان و در نهایت صدور حکم محرومیت زنان از ورزش صخره نوردی گردید، بیش از هر چیز، منفعت اقتصادی و توسعه اجتماعی – فرهنگی گردشگری مورد بی توجهی قرار گرفته است.

واقعیت این است که توانمندسازی، مشارکت و آموزش جامعه میزبان، گردشگران و نهادهای مسئول در عمل اتفاق می ‌افتد. مردم محلی و گردشگران با حضور در مراحل مختلف شناخت مساله و برنامه ریزی برای حل مشکلات همراه با تمرین و تجربه عملی از یکدیگر یاد گرفته و قابلیت های لازم را برای ایفای موثرتر نقشی در توسعه گردشگری و اکوتوریسم کسب می‌کنند تا بتوانند مشکلات را ریشه یابی کرده، برای آن ها راه حل ارایه نموده، ایده های خوبی بیافرینند و ایده ها را به عمل تبدیل کنند.

زنان به عنوان نیمی از هر جامعه، عامل موثری در پیشبرد امور مختلف اقتصادی، اجتماعی، گردشگری و… محسوب می ‌شوند که از نظر مشارکت نیروی انسانی اهمیت زیادی دارند و توانمندسازی آنان سبب ارتقاء کیفیت زندگی جوامع می‌ گردد و یقینا با حذف آنان و اعمال محدودیت های سلیقه ای و بی پشتوانه قانونی هیچ مشکلی حل نخواهد شد.