در شیراز جهت رفع معضلات ترافیکی با اقدامات نادرست و احداث پل های متعدد زمینه تخریب منظر شهری را فراهم کرده و حال متوسل به تخریب منابع طبیعی پیرامون شده اند.

باید تغییر دیدگاه رایج و تک بعدی در رابطه با شناسایی و مدیریت ریسک مخاطرات طبیعی به سوی نگرش جامعه محور با توجه به جنبه های انسانی اثرگذار سوق یابد.

رفع طردشدگی شهروندان از فضای شهری و بازپس گیری آن تنها در صورتی رخ می دهد که مدیریت شهری در گام اول «شهروندی به مثابۀ یک حق» را به رسمیت شناخته و بپذیرد.

بازنگری طرح های هادی روستایی و تعیین ضوابط ساخت و ساز می تواند آسیب های طبیعی، اقلیمی و اجتماعی روند خرید زمینهای روستایی توسط جامعه شهری را کاهش دهد.