برچسب: مجسمه شهری

مجسمۀ میادین تهران از اقتدارگرایی پیکره‌ای تا فردگرایی انتزاعی

میدان در دوران پهلوی اول با الگوبرداری از غرب برای تسهیل‌بخشی به تردد، به عنوان نماد تجدد و عنصر مدرن وارد تهران شد. برای تزئین آن نیز به سنت شهرهای غربی از مجسمه‌هایی در میان آن استفاده شد که به عنوان اولین مجسمه‌های شهری در میدان مطرح می‌شود. «اقتدارگرایی» دوران پهلوی اول و دوم همچون بسیاری از نظام‌های ایدئولوگ منجر به ظهور دو گروه عمده از مجسمه‌ها شد؛ یکی پیکرۀ خاندان پهلوی و یکی مجسمۀ مشاهیر ادب و سیاست. در این دوران مجسمۀ میادین هر دو گروه، پیکره‌ای و واقع‌گراست و شباهت مجسمۀ پیکره به واقعیت یک اصل به شمار می‌رفت. از سال‌های ۱۳۲۰ نهضت نوینی در نقاشی و مجسمه‌سازی ایران به وجود آمد که با بهره‌گیری از راهکارهای هنر مدرن و استفاده از عناصر سنتی جامعۀ ایرانی، سعی در احیای هویت ملی و ارتباط جهانی در مجسمه‌سازی ایران داشتند. در زمان تغییر حکومت طبیعتاً مجسمه‌هایی که به طور مستقیم مربوط به سران حکومت قبلی بودند از میان برداشته شدند. به عبارت دیگر سرنگونی مجسمه به عنوان نماد واژگونی دولت محسوب شده است. اما در مورد مجسمه‌هایی که ارجاع مستقیم نداشته و در نقشۀ ذهنی شهروندان به دلیل تداوم در زمان از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بوده، شاهد هستیم که با ...

خوش آمدید!

وارد ناحیه کاربری خود شوید

رمز عبور خود را بازیابی کنید

لطفا نام کاربری یا آدرس ایمیل خود را برای بازنشانی رمز عبور خود وارد کنید.