برچسب: نوسازی

اقدامات شهرداری تهران در زلزله اخیر نشان داد که نه راهبرد مشخصی وجود دارد و نه اقدامات عملیاتی حساب شده ای از سوی شهرداری با تخریب بافت صورت خواهد گرفت.

جداسازی عامل ناپایداری به عنوان اصلی‌ترین معیار از سایر معیارها، یک اقدام استراتژیک برای پیشبرد برنامه نوسازی است.

در برنامه نوسازی وظیفه ما اجرای برنامه نجات‌بخشی و حفظ جان انسانها است. شاید بتوان با یک روش تلفیقی هم تاریخ را حفظ کرد و هم تاب‌آوری و پایداری را بالا برد.

گذر از دوران انقلاب صنعتی و پس از آن جنگ‌های جهانی، پیامدهای نوینی در زمینه معماری و شهرسازی با هدف صنعت‌زدایی و احیای ویرانی شهرهای جنگ‌زده، بدنبال داشت. از اولین پیامدهای آن، مطرح شدن واژه «مرمت» با رویکرد مرمت ابنیه تاریخی بود. در سیر تکامل مفهومی این واژه، مفاهیم «بازسازی شهری»، «باززنده سازی» و «نوسازی شهری» با رویکرد تقویت حاشیه شهرها و توانمندسازی حومه شهری، شکل گرفتند. پس از آن، واژه «بازآفرینی شهری» با تمرکز بر توسعه پروژه‌های کلان در بافت خارجی و داخلی شهر مطرح گردید. در دوره‌های مختلف تکیه اصلی مفاهیم و عموم راهبردهای ارائه شده، مداخلات کالبدی بوده و در زیرمجموعه آن الزامات اجتماعی، اقتصادی و محیط زیستی مطرح شده است. بافت‌های فرسوده شهری، عموماً بافت‌های مرکزی در بخش تاریخی شهر و محصول سیاست‌های توسعه شهری ناکارآمد هستند. توسعه‌ای که در راستای سیاست‌های تمرکززدایی اجتماعی، اقتصادی و حمل و نقل شکل گرفته‌اند. این بافت‌ها با انحطاط کالبدی، اجتماعی و فرهنگی از عوارضی چون بی‌هویتی، نا امنی و گسیختگی اجتماعی، انحطاط اقتصادی و ناپایداری کالبدی در برابر عوارض طبیعی روبرو هستند. در سراسر دنیا، توجه به بافت‌های فرسوده و ناکارآمد در قسمت‌های مختلف شهر به ویژه در بافت مرکزی آن، مورد توجه قرار گرفته و هر کشوری دستورالعمل‌هایی ...

در نوسازی بافت فرسوده اگر مسئلۀ اولویت‌دار، نجات‌بخشی در برابر زلزله باشد، این سؤال مطرح است که چرا تنها سیاست «تخریب و نوسازی» از سوی دولت و مدیران شهری مورد حمایت قرار گرفته؛ در حالی که سیاست «مقاوم‌سازی» به عنوان سیاست موازی «تخریب و نوسازی» به ظاهر مغفول مانده است. مقاوم‌سازی سیاستی است که به واسطۀ آن می‌توان بخش قابل توجهی از بافت فرسوده را در برابر زلزله ایمن ساخت. این سیاست بدون بالارفتن جمعیت و افزایش تراکم در بافت و با صرف هزینۀ کمتر از سوی مالکان، بخشی از مسئلۀ ایمنی در برابر زلزله را پاسخگوست. ولی حمایت‌نشدن این سیاست شاید در پی این پاسخ باشد که: مقاوم‌سازی سیاستی است که فرصت سرمایه‌گذاری را با سیستم پیمانکاری به همراه نداشته و همچنین ‌تعهد حمایتی‌ برای دولت ایجاد می‌کند، از این رو مورد قبول سیاست‌گذاران نخواهد بود. همچنین جدای از ایمن‌سازی بنا که بیشتر بر عهدۀ مالک و سرمایه‌گذار است، ایمنی بافت در برابر زلزله که بر عهدۀ دولت بوده و برای او تعهدآور است نیز جایی در تصمیمات اجرایی نوسازی ندارد. سیاستی که نیازمند اختصاص بیشتر بودجۀ شهرداری به بخش نوسازی و متعهدشدن دولت در حمایت از بافت فرسوده خواهد شد.

نشست «نسخه بازآفرینی شهری برای تهران» به منظور ارزیابی برنامۀ بازآفرینی شهری در بافت‌های فرسودۀ تهران با سخنرانی کاوه حاجی‌علی‌اکبری، رئیس سازمان نوسازی شهر تهران، مهران احمدپور دبیر کمیتۀ مردمی رسیدگی به مشکلات بافت فرسوده و سید‌امیر منصوری عضو هیأت علمی دانشگاه تهران، سه‌شنبه ۳۰ بهمن ۹۷، در گالری نظرگاه برگزار شد.

بازآفرینی با توجه به وابستگی‌هایش به زمینه‌های اجتماعی و اقتصادی جریانی سیال است و مسیر نهایی نوسازی باید در صحنۀ عمل و متناسب با زمینه پیدا شود.

شهرداری همه شهر را تنها برای درآمدزایی، جزو اموال خود می داند اما زمانی که باید شهر را برای مردمش گلستان کند، از هماهنگی بین دستگاهی و عدم قصور می گوید.