در پی آغاز دوران اصلاحات دولت چین در سال ۱۹۷۸، انتخاب پل ارتباطی این کشور با دنیای خارج اهمیتی دوچندان یافت. انتخاب شهری که می‌خواهد نقطۀ ارتباطی کشور پهناور چین با دنیای خارج باشد باید از پتانسیل ممتازی برخوردار باشند تا بتواند نقش بین‌المللی خود را به خوبی ایفا کند. زمانی که شانگهای در شرق چین به دروازۀ ارتباطی این کشور با دنیای خارج انتخاب گردید کمتر کسی تصور می‌نمود که این شهر با سرعت بتواند در مسیر توسعه و نقش که برای آن تعریف شده بود گام بردارد.

فرضیه
این نوشتار به دنبال دست‌یابی به دلایل مکانی و زمانی انتخاب این نقطه از کشور پهناور چین است که با وجود امکان انتخاب نقاط فراوانی دیگری همچون پکن، ناینجینگ، شیان و … در عین برخورداری از ویژگی‌های تاریخی و موقعیت مکانی (قرارگیری در مسیر جادۀ ابریشم)، در نهایت شهر شانگهای انتخاب می‌گردد.

نتیجۀ احتمالی
به نظر می‌رسد که دلایل سیاسی علاوه بر دلایل مکانی شانگهای همچون قرارگیری در حوزۀ شرقی کشور (تراکم بالای جمعیتی)، دسترسی به آب‌های آزاد، قرار گیری در جنوب رودخانه یانگ‌تزه (ارتباط دریایی با نواحی داخلی کشور چین)، در انتخاب این نقطه مؤثر بوده است. شانگهای به عنوان پایگاه حزب کمونیست چین که به لحاظ بافت جمعیتی همگی از نژاد هان هستند مطمئن ترین منطقه برای سرمایه گذاری در چین است. بر خلاف بخش‌های جنوبی و غربی چین که از تنوع نژادی و حتی مذهبی برخودار هستند. تمرکز مجموعه این پتانسیل‌ها در شانگهای به حدی است که مسؤلیت برگزاری یکی از بزرگترین رویدادهای جهانی یعنی Expo2010 به شهر شانگهای بخشیده شد.کلید واژگان : شانگهای، مکان‌یابی، پل ارتباطی، دلایل سیاسی

نویسنده : گوران عرفانی/کارشناس ارشد منظر
استاد مشاور : دکتر سید‌امیر منصوری/استادیار دانشگاه تهران
…
E-mail: Goran_erfany@Hotmail.com*این مقاله برگرفته از سفر علمی پژوهشکدۀ نظر به چین، در تابستان ۱۳۸۹ است.