در پی آغاز دوران اصلاحات دولت چین در سال ۱۹۷۸، انتخاب پل ارتباطی این کشور با دنیای خارج اهمیتی دوچندان یافت. انتخاب شهری که می‌خواهد نقطۀ ارتباطی کشور پهناور چین با دنیای خارج باشد باید از پتانسیل ممتازی برخوردار باشند تا بتواند نقش بین‌المللی خود را به خوبی ایفا کند. زمانی که شانگهای در شرق چین به دروازۀ ارتباطی این کشور با دنیای خارج انتخاب گردید کمتر کسی تصور می‌نمود که این شهر با سرعت بتواند در مسیر توسعه و نقش که برای آن تعریف شده بود گام بردارد.

فرضیه
این نوشتار به دنبال دست‌یابی به دلایل مکانی و زمانی انتخاب این نقطه از کشور پهناور چین است که با وجود امکان انتخاب نقاط فراوانی دیگری همچون پکن، ناینجینگ، شیان و … در عین برخورداری از ویژگی‌های تاریخی و موقعیت مکانی (قرارگیری در مسیر جادۀ ابریشم)، در نهایت شهر شانگهای انتخاب می‌گردد.