از ابتدایی‌ترین روزهای سهمیه‌بندی بنزین در ایران، موضوع اختصاص سهمیه «بنزین سفر» مطرح بود. سهمیه‌ای که به صورت اضافه و مجزا در اختیار دارندگان کارت سوخت قرار می‌گرفت تا با قیمت یارانه‌ای امکان سوخت گیری تا سقف مشخص را داشته باشند. این تصمیم با هدف کاهش هزینه‌های سفر مصرف‌کنندگان ماشین‌های شخصی پیشنهاد شد. پس از مطرح شدن دوباره طرح سهمیه‌بندی بنزین، موضوع درخواست برای این سهمیه مجددا معنا خواهد گرفت و ممکن است در شرایطی مثل عید نوروز مجددا طرح و بررسی شود.

برای شکل گیری یک برنامه گردشگری، اجزای مختلفی در کنار هم قرار دارند که به صورت یک کل، تجربه گردشگر را ایجاد می‌کنند. هر کدام از این بخش‌ها به صورت مجزا هزینه هایی دارند اما بایستی در کنار هم و به صورت نظام مند فعالیت کنند. حمل و نقل، اقامت، بازدید از جاذبه‌ها و استفاده از خدمات جانبی بخش‌های مختلف این فرایند هستند که در بسته‌های گردشگری تولید هزینه می‌کنند. تاکید بر سهمیه‌بندی بنزین یعنی تاکید بر بخش حمل و نقل و یارانه دادن برای تسهیل استفاده از این بخش به صورت خصوصی. اما این تسهیل گری در قالبی مشخص و برای گونه‌ای خاص از مصرف کنندگان طراحی شده است. یارانه به افرادی خواهد رسید که سوخت می‌زنند، و ماشین هایی این سوخت را نیاز خواهند داشت(به صورت پیش فرض) که برنامه سفرشان با تکیه بر ماشین شخصی طراحی شده باشد. یعنی جهت گیری یارانه برای گروهی خاص که سبک خاصی از زندگی گردشگری را ایجاد خواهند نمود.

گمانه‌زنی‌های بسیاری در مورد سبک سفر این روزهای ایرانیان وجود دارد. برنامه هایی با کمترین هزینه که حتی خوراک آنها از خانه تامین می‌شود و برای کاهش هزینه‌های خود به اقامت در کنار خیابان‌ها و پارک‌ها گرایش دارند. چرا که بعد از هزینه حمل و نقل، به دنبال بهینه کردن هزینه اقامت و خوراک هستند. این گروه جمعیت نسبتا قابل توجهی از جامعه را تشکیل می‌دهند.

آیا دولت در الگوی سفرها و گردشگری جامعه نقش اساسی ندارد؟ اگر دولت و به طور خاص وزارتخانه تازه تاسیس گردشگری و میراث فرهنگی به جای تاکید بر یکی از بخش‌های با اهمیت گردشگری به فرایند کامل آن توجه می‌کرد، تغییرات مطلوب تری روی اقتصاد گردشگری رخ نمی‌داد؟ اختصاص یارانه به بسته‌های گردشگری و هدایت یارانه‌ها به فرایند گردشگری به جای بخشی از گردشگری پیشنهاد سازنده تری است. دولت می‌تواند با اختصاص هدفمند یارانه‌ها به سیستم گردشگری به بخش حمل و نقل عمومی، هتلداری و مراکز خدمت رسانی کمک کند و بسته سفر گردشگران را ارزانتر و مناسب تر در اختیار قرار دهد. این تغییر هم به سبک سفر کردن گردشگران تاثیر خواهد گذاشت و هم در مسیر توزیع سرمایه در جامعه میزبان و بازتولید پول اثر فزاینده‌ای دارد.