از ابتدای انقلاب تا امروز چندین و چند شهر، به استان تهران اضافه شده اما مسألۀ اسکان همچنان حل‌نشده باقی مانده است. اگر شهرداری و دولت نتوانند، زمین‌هایی داخل شهر برای اسکان شهروندان محیا کنند، ناگزیر باد توسعه را به بیرون از شهر خواهد برد.

تراکم جمعیت تهران در حدود ۱۱۰ نفر در هکتار است. این تراکم میانگین، توزیع متوازنی ندارد و از ۱۰۰۰ تا ۴۰ نفر در محلات مختلف متغیر است. این عدد در کلان شهرهای توسعه یافته با استانداردهای خوب در حدود سه برابر و در شهرهای میانی جهان بیش از این است.

علاوه بر تراکم کم جمعیت، متوسط طبقات در تهران کمتر از ۳ است که در شهرهای مشابه  تهران بیش از ۵ است.

نابسامانی ترافیک، آلودگی، گرانی مسکن و کیفیت زیست، همگی معلول نوع توزیع فضاست. گسترش شهر و ظهور شهرک‌های حاشیۀ تهران، از لبریز ظرفیت تهران نیست که رخ می‌‌دهد بلکه به دلیل ساختار ناموزون و نامتعادل تراکم جمعیتی و تراکم ساختمانی در شهر به وجود آمده است. اصلاح استانداردها و سرانه‌های شهر تهران، با توجه به ظرفیت شهر، مانع گسترش افقی شهر به بیرون از خود و بسیط شدن حریم پایتخت می‌شود.

ادارۀ تهران به سیاق فعلی، امتداد شعار گران‌کردن شهر تهران و پرتاب فقر، به بیرون از شهر است.