استفاده از واژگان تخصصی و حرفه ای در هر رشته ای از بدیهیات ادبیات آن است. اینکه زمانی که دو جراح قلب راجع به چگونگی پیش برد یک جراحی با یکدیگر گفتگو میکنند، انتظار درک آن مکالمه را داشته باشیم، اندکی دور از انتظار است. همین مساله غالبا در میان معماران و دست اندرکاران صنعت ساخت نیز وجود دارد. اما زمانی که ارتباط میان خود معماران است گاهی دشواژه هایی (واژگان دشوار) استفاده می شوند که در میان افراد حرفه ای نیز ادراک را دشوار کرده و فقط درک مطلب را به تعویق می اندازد. بسیاری از مقالات تخصصی معماری، و همچنین برخی مسابقاتی که در این حوزه برگزار می شوند دچار چنین چالش هایی هستند. ادبیاتی ثقیل که اغلب برای خود گوینده نیز تنها از طریق روخوانی و نوشتار، تکرار آن امکان پذیر است.
چنین مساله ای در یکی از مسابقات معماری که اخیرا برگزار شد بسیار به نظر می آید. زمانی که دفاعیات و یا توضیحات برخی از این معماران را می شنویم، همین درگیری عمیقا احساس می شود. سرگشتگی میان واژگانی درک نشده با چینشی قطارگونه، به قسمی که ذهن مخاطب را از درک مطلب عاجز می سازد، بسیار به چشم می خورد. حال آنکه خروجی به دست آمده از چنین واژگانی در ساختار و یا کانسپت آن معماری دیده نمی شود. مشکل اینجاست که در چنین مکالماتی، مخاطبین به دلیل حفظ وجه حرفه ای خود تقاضایی بر توضیح بیشتر از طرف گوینده را نداشته و خود بر آن می اید که برای داشتن چهره ای دانش مآبانه، نیاز به استفاده، هرچند طوطی وار، از این واژگان یا دشواژگان را دارند. همین مساله بدل به چرخه معیوبی می شود و عمق دانش و ادراک را در حد «کلمه» نگه می دارد.
چنین چالشی در خارج از ایران نیز وجود دارد از قول «گرگ هادسپت» گفته شده: «به عنوان سازنده ای که بیش از 20 سال در این صنعت بوده، من می فهمم که مشغول چه کاری هستم و خودم را به اندازه کافی باهوش می دانم که مفاهیم نسبتاً پیچیده ساخت و ساز را دریابم. با این حال، لیست بی وقفه ای از کلمات و اصطلاحات مضحکی از معمارانی که با آنها کار می کنیم، دارم. من بخشی از هر روز را صرف کنار آمدن با تعارف و توضیحات بیش از حد پیچیده و سطحی برای ایده های ساده، می کنم. این، بزرگ ترین اتلاف وقت و خودخواهی است…».
فرهنگ تخصصی معماری دچار تعارفات و حتی تعارضاتی در میان کلمات شده است که باعث شده اند، فاصله از اصل بیشتر شده و در ظاهر محدود گردد. هر چند اصلاح این چرخه تنها از طریق خود متخصصین خواهد بود، گامی به سوی دانش و درک عمیقتر و رهایی از واژگانی به ظاهر بزرگ اما توخالی.
