پایگاه تحلیلی - خبری نظرآنلاین

رسانه راهبردی - انتقادی پژوهشکده نظر

سیلاب «بند میزان» شوشتر را زیر آب برد

سیلاب «بند میزان» شوشتر را زیر آب برد

قدمت اثر تاریخی بند میزان مربوط به دوره ساسانیان است و تا امروز پابرجاست و به دلیل استحکام سازه‌ها و نوع ملات به کار رفته خطر تخریب آن وجود ندارد.

باغهای تهران فریز شوند

باغهای تهران فریز شوند

خداکرمی در اظهارنظری جدید درباره مجوز ساخت ۶۲ برج‌ باغ در تهران، خواهان این شد که مجلس به مقوله فریز باغها در همه کلان‌شهرها ورود کند و جلوی ضرر را بگیرد.

انسداد مسیرهای هویت‌یابی اجتماع‌محور و فقدان رویدادهای‌ اجتماعی غیردینی در تقویم ایران

انسداد مسیرهای هویت‌یابی اجتماع‌محور و فقدان رویدادهای‌ اجتماعی غیردینی در تقویم ایران

جایگاه مراسم اربعین در جهت پاسخ‌دادن به ابراز موجودیت اجتماعی آنجا درک می‌شود که انسداد موجود بر سر راه شکل‌گیری سایر مراسم فرهنگی در معادله گنجانده شود.

صفحه اصلی

تبدیل باغ‌های کن به پارک عمومی؛ حفظ یا تخریب طبیعت؟

در دی ماه ۱۳۹۶، تبدیل باغ‌های کن به عنوان آخرین بازماندۀ فضای سبز پیرامون تهران به پارک عمومی در دستور کار شورای عالی شهرسازی و معماری قرار گرفت.1 آخوندی، وزیر راه و شهرسازی وقت در این خصوص می‌گوید: «در مورد بارگذاری بیشتر در باغات شهر تهران و به ویژه باغات کن تأکید می‌کنم که شورای عالی با هر گونه بارگذاری اعم از سبک و سنگین مخالف است». وی یادآور شد: «در حال حاضر دولت به شهرداری تهران سالانه ۴۵۰۰ میلیارد تومان کمک می‌کند که می‌تواند در قبال این کمک، صیانت از باغات کن و تبدیل آن به پارک عمومی را هم مطالبه کند»2. این خبر را از دیدگاه‌های مختلف می‌توان مورد نقد و بررسی قرار داد. سؤال اصلی این است که آیا با رویکرد حاکم بر شهرداری تهران در زمینۀ طراحی پارک و فضای سبز عمومی، تبدیل باغ‌های کن به پارک اقدام درستی است یا خیر؟ پیشگیری از بارگذاری بیشتر در باغ‌های پیرامون تهران، اقدام لازم و مهمی است که تأثیرات مثبتی خواهد داشت. چگونگی این تبدیل و تغییر باعث نگرانی است؛ زیرا به تبدیل باغ‌های کن به «پارک عمومی» اشاره شده است. این خبر پیش از خوشحالی برای آینده تنها بازماندۀ میراث فضای سبز تهران، نگران‌کننده است. چرا که

صفحه اصلی

قوانین مناسب‌سازی محیط شهری و میزان ضمانت اجرایی آنها در ایران

رشد و توسعۀ هر جامعه متناسب با به‌کارگیری توانایی‌های موجود در آن جامعه بوده که یکی از راه‌های تحقق آن، تأمین بستر کالبدی مناسب برای حضور فعال افراد و ایجاد فرصت‌های مساوی برای اقشار مختلف در جابه‌جایی و دسترسی به ساختمان‌های عمومی و فضاهای شهری است. براساس آمار، در حال حاضر ۱۰ تا ۱۲ درصد از جمعیت کشور را افراد دارای معلولیت‌های مختلف و نزدیک به ۳میلیون نفر از شهروندان را کم‌توانان جسمی تشکیل می‌دهند، افرادی که حق دارند همانند سایرین از حقوق شهروندی بهره‌مند شوند اما به دلیل نامناسب‌بودن فضاها و محیط‌های شهری، حتی از کمترین حقوق خود بی‌بهره‌اند. اگرچه بنابر قانون مصوب جامع حمایت از حقوق جانبازان و معلولان، که بیش از ۳۵ ماه از تصویب آن می‌گذرد، کلیۀ دستگاه‌های اجرایی موظف به رعایت و اجرای مناسب‌سازی معابر و  فضاهای شهری شده‌اند و ۱۶ دستگاه مختلف در کشور نیز بر اجرای کامل این قانون دخالت دارند، ولی متأسفانه به دلیل عدم هماهنگی‌های لازم از ضمانت اجرایی برخوردار نیستند. علاوه بر این اگرچه در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مفاهیم بسیاری در اصول ۲۱، ۲۸ و ۲۹ قابل تعمیم به حقوق انسانی و اسلامی معلولان و جانبازان است، هنوز این قوانین ضمانت اجرایی ندارند و معلولان در ایران همچنان

آگاه‌سازی سازنده ذی نفعان رویکردی موثرتر از فریز پلاک‌های باارزش
مصاحبه
سعید شفیعا

آگاه‌سازی سازنده ذی نفعان رویکردی موثرتر از فریز پلاک‌های باارزش

در سالهای اخیر متاسفانه بناهای میراثی و با ارزشی به صورت شبانه و یا به صورت پنهان،  تخریب شده‌اند. تلاش‌های رسانه ای و عملیاتی انجام شده پس از هر اتفاق مورد نقد قرار گرفته و کارشناسان بسیاری مجددا حول نیاز به بازبینی رویکردهای سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در مورد این بناها صحبت می کنند. به همین بهانه نظرآنلاین مصاحبه ای ترتیب داد تا نظرات دکتر احمدرضا شیخی را در این موضوع بداند. به نظر می‌رسد اقدامات سازمان موجب جلوگیری از درآمدزایی مالکان، فریز بی هدف املاک می شود. موضوعی که نشان از نداشتن رویکردی مشخص برای مدیریت و زنده‌سازی بناهای میراثی دارد. نظرآنلاین : رویکرد ممنوع کردن تخریب بناهای میراثی چه جایگزین درآمدزایی برای مالکان خواهد داشت؟ احمدرضا شیخی: قطعاً اگر آگاهی لازم در جامعه ایجاد شود، نیاز به تصویب قوانین سفت و سخت برای تخریب بناهای میراثی جایگاهی نخواهد داشت. چون می‌بینم در حال حاضر علی‌رغم این قوانین مالکان اقدام به تخریب بناهای تاریخی می‌کنند و دلیل این اقدام را می‌توان ریشه‌یابی کرد. در عدم مدیریت هم پیوند و مشارکت ذینفعان است. اگر مالکان را شناسایی و از فواید و سودآوری این بناها آگاه کنند، هیچ مالکی نه تنها تخریب نخواهد کرد، که هزینه برای مرمت

نقدی بر طرح توسعه دانشگاه تهران از منظر دیپلماسی شهری
یادداشت
سعید شفیعا

نقدی بر طرح توسعه دانشگاه تهران از منظر دیپلماسی شهری

دانشگاه تهران به قصد توسعه و ساماندهی در طی سال های اخیر اقدام به تملک زمین های اطراف دانشگاه به صورت تدریجی کرده است. طرحی که با نام شهر دانش قصد تاسیس شرکت های دانش بنیان و کارآفرینی دارد. سابقه این طرح به بیش از یک دهه پیش برمی گردد اما در طی چند سال به علت کمبود منابع مالی مسکوت مانده بود و دوباره از سال 1394 با تعیین اهداف و ایده های جدید با نام طرح شهر دانش، دانشگاه کارآفرین، سبز و هوشمند احیا شد. در سال 1396 روابط عمومی دانشگاه در اطلاعیه ای از تصویب نهایی نقشه طرح توسط هیئت امنای این دانشگاه خبر داد.1 مسائل متعددی همچون اهمیت دانشگاه تهران به عنوان یکی از دانشگاه های برجسته کشور، موقعیت قرارگیری آن در مرکز شهر تهران و نقشی که در تحول بافت شهری ایفا می کند، اجرای این طرح را با پیچیدگی هایی همراه کرده است و از جنبه های متعددی می توان به بررسی آن پرداخت. اما در این نوشتار از منظر دیپلماسی شهری به نقد آن پرداخته شده است. سوال اصلی اینجاست که از دیدگاه دیپلماسی شهری این طرح توجیه پذیر است؟ دیپلماسی شهری با اعمال سیاست هایی در نظام شهر به دنبال جهانی شدن

ساختمان‌های اداری و معلولین
نقد
نظر آنلاین

ساختمان‌های اداری و معلولین

مشکلات و کاستی‌های موجود در محیط شهری و ساختمان‌های عمومی، افراد دارای معلولیت را با محدودیت‌هایی مواجه کرده که موجب اختلال در رابطۀ آن‌ها با محیط می‌شود. براساس برآورد سازمان ملل متحد، بیش از ده درصد جمعیت جهان با گونه‌ای کم‌توانی مواجهند. بنا به دلایل متفاوتی مانند جنگ، زلزله، تصادف، بیماری و شیوه تحرک غیراصولی، با سیر فزاینده آمار کم‌توانان جسمی_حرکتی در جامعه مواجه هستیم. علاوه‌براین، گروه‌های دیگری نظیر سالمندان، کودکان، مادران همراه با کالسکۀ کودک، خانم‌های باردار و سایر افرادی که دچار محدودیت حرکتی موقتی می‌شوند نیز در جامعه زندگی می‌کنند که به دلیل موانع دسترسی، امکان تردد ایمن و دستیابی راحت به فضاهای شهری را ندارند. از میان انواع ساختمان‌های عمومی، ساختمان‌های اداری اهمیتی خاص دارند زیرا عدم امکان مراجعۀ معلولین برای انجام امور مختلف اداری ممکن است موجب بروز اختلال و خسارات جبران‌ناپذیر در زندگی آنان و خانواده‌هایشان شود. نگاهی اجمالی به وضعیت موجود ساختمان‌های اداری نشان می‌دهد که اغلب این ساختمان‌ها پاسخگوی نیازها و محدودیت‌های معلولین نیست. بررسی موانع موجود در دسترسی به ساختمان‌های اداری به طراحان، برنامه‎ريزان و مديران شهري کمک می‌کند تا از بروز چنين مشكلاتي در طرح‎هاي آتي جلوگيري کنند و با ارائۀ راه‌حل‌ها و مناسب‌سازی ساختمان‌ها، امكان برطرف‌کردن موانع و اصلاح وضع

کیفیت معماری
اخبار
سعید شفیعا

تقدم فرع بر اصل؛ رویکرد مدیریتی حاکم بر مساله بافت فرسوده

بافت فرسوده یکی از انواع مختلف بافت‌های آسیب‌پذیر شهر هستند که به دلیل فرسودگی کالبدی، عدم برخورداری از دسترسی مناسب سواره، تاسیسات خدماتی و زیرساخت‌های شهری ارزش محیطی و اقتصادی پایینی دارند. یکی از معضلات مهم در این زمینه برقراری ارتباط منطقی میان دو حوزه علمی و عملی است؛ زهرا نژاد بهرام اجرایی ساختن مبانی نظری مربوط به تشخیص بافت فرسوده را از طریق تعیین معیارها و شاخصه‌ها صحیح میسر دانسته و پرداختن به مولفه‌های صرفاً کمی و کالبدی را راه حل افزایش کیفیت زندگی در بافت فرسوده مردود می‌داند. سید امیر منصوری معضل اصلی را تعریف نادرست از هدف اصلی سازمان عمران و بهسازی در مناطق فرسوده عنوان کرد؛ در نیاز حیاتی مقاوم سازی در برابر زلزله به حاشیه کشیده شده و نیازهای ثانویه نظیر افزایش کیفیت حیات اجتماعی پررنگ‌تر شده که سپردن آن به سازمان های دیگر نظیر شهرداری منطقی تر به نظر می‌رسد. شناخت همه‌جانبه معضل در پیش رو  اولین گام برای رفع آن محسوب می‌شود. در مساله بافت فرسوده عمکرد سازمان عمران و بهسازی با مبهم بودن تعریف فرسودگی از طریق تعیین مولفه‌ها و هدف اصلی از رفع فرسودگی در بافت مورد نظر مواجه است. زهرا نژاد بهرام  با اشاره به کالبدی و فیزیکی بودن شاخص‌هایی

دوگانگی در مفهوم و مکان‌یابی مرکز شهر
برنامه ریزی و مدیریت شهر
فرنوش مخلص

دوگانگی در مفهوم و مکان‌یابی مرکز شهر

«در این سال‌ها هواداران حفاظت از محیط‌زیست و میراث فرهنگی توانسته‌اند ضرورت مرمت به جای تخریب را به‌عنوان یک مطالبۀ اصلی در سکونتگاه‌ها و نواحی با ارزش پیگیری کرده و در کانون توجه سیاست‌گذاران و طراحان شهری قرار دهند. اگرچه از سال١٩٦٠ به بعد و به‌ویژه در ١٩٨٠ میلادی از اهمیت توجه به ارزش‌های تاریخی و نگهداشت ابنیه تا اندازه‌ای کاسته شد. اما از دهه ٩٠میلادی طراحان و برنامه‌ریزان شهری در کشورهای توسعه‌یافته، به‌ویژه در اروپا و آمریکای شمالی بازگشت دوباره‌ای به سیاستی مبتنی بر بازآفرینی مرکز شهرها را از طریق ارتقای کیفی فضاها و بافت شهری داشته‌اند و مشارکت گروه‌های ذینفع و ذی‌نفوذ در پروژه بهسازی و نوسازی مرکز شهر ها بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. این همان راهی است که به گفته کارشناسان شهری، در تهران و دیگر کلانشهرهای کشور آغاز شده، اما پراکندگی اختیارات و برنامه‌ریزی در میان سازمان‌های مختلف، سرعت پیشرفت آن را کند کرده است». نوشتۀ بالا بخشی از متنی است که روزنامۀ شهروند در راستای تأکید بر اهمیت مرکز شهر تهران منتشر کرده است. در سایت بازتاب نیز خبری دیگر با تیتر «آشتی کافه‌ها با شهر تهران»، خبر از آغاز رونق گرفتن مرکز شهر تهران را می‌دهد : «در در دو دهه گذشته،