فرهنگ تخصصی انگلیسی شهرسازی معنی واژۀ « طراحی شهری » را چنین بیان کرده است: طراحی شهری فرایند مشارکتی و منضبط شکل‌دادن به جنبه‌های کالبدی برای زندگی در شهرها، شهرهای کوچک و روستاها، همچنین هنر ایجاد مکان‌ها و طراحی در متن شهری است. همین فرهنگ تخصصی انگلیسی شهرسازی، معماری منظر را به عنوان «هنر و علم برنامه‌ریزی و طراحی فضای بیرونی برای کاربرد و سرگرمی انسان» تعریف کرده است. مطالعات انجام‌شده نشان می‌دهد که ابهام و تداخل شدید حرفهای و دانشی میان دو رشتۀ معماری منظر و طراحی شهری در طراحی محیط‌های شهری به دلایل متفاوتی از جمله «اشتراکات فراوان نظری و عملی»، «بروز رویکردهای میانی» و «گسترش در مبانی و اصول» بروز یافته است. از جمله مظاهر چنین رویدادی، انجام بسیاری از پروژه‌های مشابه طراحی محیط است که تشخیص اینکه کدام حرفه آن را تهیه کرده است، دشوار است و یا اینکه رویکردها و گرایش‌های تخصصی بسیار مشابهی در این زمینه وجود دارد. ابهام‌های حرفهای در فرایند تهیۀ طرح و بروز برخی سوء‌تفاهمات ناشی از اختلاط و روشن‌نبودن نقش و جایگاه هریک از حرفه‌های مذکور در جریان سازندگی، از دیگر مظاهر چنین رخدادی است. یافته‌ها مبین این نکته است که با محوریت‌قراردادن نگرۀ تعامل‌محور به جای رویکردهای تعامل‌ستیز و تداخل‌گرا و وضوح‌بخشی به کانون‌های توجه و دغدغه‌های اصلی هر رشته در طراحی محیط‌های بیرونی شهری، می‌توان تاحد زیادی از بروز اختلاط و تداخلات غیرسازنده که آیندۀ دو رشته را با چالش و حرفه‌مندان آنها را با ابهام مواجه خواهد ساخت، جلوگیری کرد. از طرف دیگر، تحلیل محتوای ادبیات موضوع در خصوص برطرف‌نمودن تداخل حرفهای و دانشی میان دو رشتۀ معماری منظر و طراحی شهری به استنتاج یکسری مؤلفه‌ها و راهبردهای کلی شامل: «تأکید بر همکاری حرفهای مستقیم دو رشته»، «محتواهای آموزشی مشترک»، «تعیین نقشهای حرفهای ضابطهمند» و «ایجاد رشته یا رویکرد میان رشتهای جدید»، با محوریت «ایجاد انسجام و سازگاری میان دو رشته» می‌انجامد.
