تخصیص ۸۰ درصد منابع شهرداری تهران در بودجۀ ۹۸ (دورۀ تحریم‌ها) به مترو، اشتباه استراتژیک بود. رفع آلودگی هوا به اقدامات مؤثر نیاز دارد. مترو، شبکه‌ای پرهزینه و دیربازده است و در شرایط تحریم، زمان دست‌یابی به آن طولانی‌تر هم می‌شود. در این شرایط سرمایه‌گذاری در مترو موجب زمین‌گیر شدن منابع می‌شود. در شرایط امروز تهران، بودجۀ حمل‌ونقل عمومی، باید به سوی تجهیزات زودبازده، مانند اتوبوس هدایت می‌شد.

 پیروز حناچی: وضعیت آلودگی هوا به خاطر پدیده وارونگی است که هر ساله رخ می‌دهد و اگر باد بوزد وضعیت خوب می‌شود | ۲۱ آبان ۹۸.

پیروز حناچی: توسعۀ حمل‌ونقل عمومی را پیگیری می‌کنیم. تمامی قطعات واگن‌های مترو که در گمرک مانده بود امروز تبدیل به قطار شده است | ۹آذر ۹۸.

پیروز حناچی: متاسفانه مجموعه مسائلی که کشور با آن روبرو است و در رأس آن مشکلات اقتصادی_بودجه‌ای، مانع از آن شده است که بخشی از تخضصیص‌های لازم برای توسعۀ حمل‌ونقل عمومی در شهر صورت پذیرد. این دشواری به کم‌کاری هیچ بخشی از ساختار باز نمی‌گردد و فقط بخشی از نتیجۀ تحریم‌های نادعادلانه‌‌ای است که در این چند سال کشور با آن ها روبرو بوده است و در نتیجه آن توان ملی ما برای توسعه حمل و نقل عمومی و همچنین استفاده از تکنولوژی‌های کاهش آلایندگی نظیر فیلترهای کنترل آلودگی در خودروها کاهش یافت| ۱۱ آذر ۹۸.

***

سید امیر منصوری در نشست وقتی همه خواب بودند: سهم اعتبارات کاهش مشکل آلودگی هوا نسبت به کل بودجه شهر، کم است و این روشن می‌کند که اعتبارات درست توزیع نشده است. چرا ما هنوز در حمل و نقل عمومی ضعف شدید داریم؟ چرا دستگاه‌های متولی ما شورش نمی‌کنند تا تونل‌سازی و بزرگراه‌سازی متوقف شود؟ ما یک نهضت سه‌شنبه‌های بدون خودرو داریم که در فرهنگسازی بد نیست اما در همین حد مانده‌ایم و متاسفانه در حد نمایش باقی می‌ماند و اثرکارسازی ندارد| ۴ دی ۹۷.

سید امیر منصوری در نشست وقتی همه خواب بودند ۲: نقش برنامه ریزی شهری در روند آلودگی هوا چیست؟ بنابر شواهد مختلف، اصلی ترین مساله در شهر تهران مساله آلودگی هواست که بخش بزرگی از آن ناشی از وسایل نقلیه  اعم از خودرو، موتور و … است. اما برنامه ریزی شهری ما چقدر در عدم حصول موفقیت در کاهش آلودگی هوا نقش دارد؟ | ۱۱ دی ۹۷.

سید امیر منصوری در نشست وقتی همه خواب بودند ۲: آنچه در طرح جامع سال ۸۵ انجام شد تداوم روند طرح فرمان فرمایان در سال ۴۸ بود که زمینه آن مبتنی بر ایجاد شبکه سواره تندرو بود و در سال ۷۰ نیز در بازنگری طرح تفصیلی آتک بروز شد و بعد در دوره کرباسچی شبکه اجرا شد که بیشترین تعارض را با محیط زیست تهران داشت و بعد از آن طرح جامع سال ۸۶ متکی به آن بود و برنامۀ توسعۀ شهری ما به‌صورت خودرو محور و متکی به توسعه معابر در تمام طرح های ما تحت عنوان تعریض معابر رواج پیدا کرد| ۱۱ دی ۹۷.

محمدصالح شکوهی در نشست وقتی همه خواب بودند ۲ : ایده هایی که برای مقابله با آلودگی هوا مطرح می شود عموما جزء نگر هستند و اثرچندانی ندارند و اجرایی هم نمی شوند. مثلا کمپین های یکروزه بدون اتومبیل که علی رغم مفید بودن اما با توجه به نظام برنامه ریزی ما محقق شدنی نیست. چشم‌انداز طرح جامع جدید، تهران را شهری سرسبز دیده است اما این موضوع در حد شعار باقی مانده است | ۱۱ دی ۹۷.