ابعاد چندگانه پل های اهواز توانسته منظر آنرا به عنوان منظری ماندگار در ذهن مردم ثبت کند و ادامه رویکرد عملکردی صرف، موجب کمرنگ شدن آن در خاطرات عامه خواهد شد.

منظر شهر اهواز در تقابل با کنوکارپوس رو به نابودی رفته در حالی که پتانسیل های طبیعی زیادی در بخش گیاهی خود داشته که به دلیل سهل انگاری با خطر جدی مواجه شده  اند.

طراحی منظر حاشیه رودخانه می بایست منطبق بر اهداف سه گانه منظر یعنی اهداف عملکردی، زیبایی شناسانه و هویتی باشد و ماهیت وجودی رودخانه را نیز لحاظ کند.

تنوع کاربری، توجه به مبلمان، حفظ حریم، زیبایی بصری و نقاط مکث می تواند تمایل بیشتری در شهروندان برای حضور در بازار ایجاد نماید.

عدم همراهی گام شناخت سازمان فضایی شهر و توانایی فضایی آن با فرهنگ و جریان زندگی محلی، نتیجه ای جز از دست رفتن سرمایه های شهر نخواهد شد.