تجربه شهر سیدنی ضمن یادآوری نگاه راهبردی، نگاه به‌ ریشه‌های فرهنگی، زندگی شبانه، تسهیل مسیریابی را در تحقق ایده زندگی پیاده مستتر می‌داند.

وجود گرانیگاه‌های مختلف حرکتی در مسیر، توزیع کاربریها در بدنه خیابان و ایجاد نقاط مکث در مسیر پرتحرک عمومی می‌تواند منجر به زندگی خیابان شود.

طراحی و تجهیز شهرها به منظور ارتقاء و ترویج سبک زندگی پیاده پیامدها و اثرات روشنی در سلامت شهروندان و هزینه‌های مرتبط حکومت‌ها خواهد داشت.

پیاده‌روی باید به عنوان تفکری جدی در دیسیپلین معماری منظر در بحث “پیاده روی در منظرشهری” و به مثابه بخشی از فرآیند و روش طراحی، به رسمیت شناخته شود.

پیاده روی شبانه در شهرها فرصتی برای گسترش و بسط یافتن؛ فرصتی برای رهایی از محدودیت‌های زندگی روزانه؛ شعف ناشی از کشف و هم آهنگی و توجه به محیط اطراف است.

تغییر معابر به نفع عابر پیاده به پروژه‌های بزرگ نیاز ندارد. در برخی از موارد با صرف هزینه اندک مثل رنگ آمیزی، تغییرات محسوس در سطح شهرها رقم می خورد.