مسکن

با برنامه‌ مسکن جامع در صورت مانع ‌زدایی از مسیر نوسازی مشارکتی، گام بزرگی در راه تولید مسکن بهره ‌مند از زیرساخت های شهری با سرمایه ‌های مردمی برداشته خواهد شد. 

تقاضای انباشته مسکن در ایران بیش از دو میلیون واحد است. تقاضای جاری هم مستمرا به آن اضافه می ‌شود. در نتیجه این که کاندیداها حتما برنامه مسکن باید ارائه کنند.

وسعت دید نسبت به نیازهای ساکنین ساختمانهای بلندمرتبه به گرانتر شدن ساخت نمی انجامد. حیف که طراح آنچنان گرانقیمت است که استفاده از آن در پروژه ها تعریف نمی گردد.

ما در ایران کمبود مسکن نداریم و خانه به دست افرادی که باید برسد، نمی رسد. تاکید بر حمایت از انبوه سازان در طرح جامع مسکن، نشان از عدم توجه به مساله اصلی دارد.

در حوزه مسکن باید تشکل ‌های بدون وابستگی حزبی، متمرکز بر نظارت بر تصمیم‌ گیری و اجرای آنها باشند و به مثابه نوری روشنگر بر تاريکخانه حوزه مسکن تابانیده شوند.

روستاها یا متروکه و خالی از سکنه می شوند یا بزرگ و تبدیل به شهر می شوند و معماری روستایی محکوم به انقراض است. خروجی طرحهای هادی همین چیزی است که شاهد آن هستیم.

در شروع سده جدید، مقوله مسکن، تامین و ارزیابی باید از چهارچوب آزموده شده حوزه ‌های نظری مانند شهرسازی، طراحی شهر و حتی معماری خارج شود.

تعارضات فرهنگی بین آحاد مردم انرژی آنها را جهت پیشرفت جامعه خنثی می کند و جامعه شاهد نزاعی پایان ناپذیر بین محرومان و برخورداران خواهد بود.