مسکن

ضوابط برداشتن محدویت ارتفاع در بافت ناپایدار شهری آیا می تواند برای به حرکت درآمدن ساخت و ساز در بافت ناپایدار شهر تهران کافی باشد؟

توجه به ظرفیت فضای میانی ساختمان های مسکونی همچون بام ساختمان ها و استفاده بهینه از آنها بخش قابل توجهی از عدم مطلوبیت فضای بسته آپارتمانی را جبران نمود.

مساله ساخت انبوه مسکن توسط دو گروه انبوه سازان ایرانی یا واگذاری ساخت به انبوه سازان چینی در دولت سیزدهم مطرح شده است. موضوعی که از وجوه مختلف قابل بررسی است

حضور دولت در ساخت مسکن انبوه به عنوان رقیب جدی در بازار مسکن ضمن تداخل در روند ساخت و ساز موجود، سیگنال ناخوشایندی را در بازار به همراه دارد.

 مطلوبیت سکونت در مجتمع های مسکونی را می توان با برگزاری بازارچه های داخلی در میان فضاهای مختلف ارتقاء داد.

کیفیت سکونت در مجتمع های مسکن مهر با افزایش مشارکت اجتماعی ساکنین، ارتقاء خواهد یافت.

وجود شفافیت در آمار مسکن و اطلاعات درست در بخشهای مختلف آن، از شروط اساسی برنامه ریزی مسکن است.

محاسبات فعلی مسکن طبق آمار واقعی نبوده و بر اساس تقاضا است و نوسازی مسکن در بافت فرسوده شهری و روستایی در این آمار لحاظ نشده است.

اگر در طرح مسکن دولت سیزدهم، مفهوم کیفیت تنها به معماری و ساخت تقلیل یابد و ساختارهای کالبدی – اجتماعی نادیده گرفته شود، سرنوشت آن بهتر از مسکن مهر نخواهد بود.

در طرحهای اول انقلاب، قیمت زمین برای مصرف کننده به صفر رسیده و دولت در آن زمان مطابق با نصر صریح قانون اساسی خود را موظف به تهیه مسکن برای ایرانیان می دانست.

نیاز اولیه آزموده مسکن مهر، تامین زیرساخت آن برای سکونت است اما در برنامه ریزی توجه به نیازهای اجتماعی می تواند از تقلیل مفهوم خانه به خوابگاه جلوگیری کند.

دولت روحانی با تکیه بر رشد روز افزون «بازار مسکن» در عصر پیشین و نیز تخطئه طرح مسکن مهر، سیاست های بازاری سازی و کالایی سازی مسکن را با قدرتی بیشتر پی گرفت.