منظر طبیعی

برنامه راهبردی احیاء حوضه آبریز زاینده رود، کل ‌نگر نیست و در دام جامع نگری به معنای تجمیع تصمیمات بخشی و نگاه مصوبه گرایانه افتاده است.

ایجاد پیوستگی بین اندک عناصر بازمانده منظر طبیعی تهران راهبردی برای احیای هویت شهر است که دستیابی به آن نیازمند بازنگری در قوانین در سطوح خرد و کلان است.

مسئله مداخله در بستر و حاشیه رودخانه های شهری به تعارضات منافع بین شهرداری و وزارت نیرو انجامیده‌ که اغلب  با دخالت نهادهای مدیریتی تعیین وضعیت گردیده است.

نامگذاری رودخانه فرحزاد به رود دره نشان از عدم شناخت مولفه‌های طبیعی و تاریخی آن است. طراحی این رودخانه فراتر از ایجاد یک پارک با ابعاد اکولوژیکی است.

شکل‌گیری فعالیت‌های اجتماعی در کنار ذخایر زیست محیطی، سبب افزایش کیفیت زندگی می شود. اصلاح منظر طبیعی شهر معاصر نیازمند برنامه‌ریزی ساختارهای طبیعی آن است.

گویی رودخانه زاینده رود با ظرفیت محدود در سرزمینی با اقلیم بیابانی و نیمه بیابانی، وظیفه حل تمامی مسائل از آب آشامیدنی، اقتصاد، گردشگری و... را برعهده دارد.

کرسی ترویجی نظریه‌پردازی در گالری نظرگاه به ارائۀ نظریۀ «هوش زیست محیطی» پرداخته و ناقدان دربارۀ نظریات تخاصم و تضاد بشری و محیط زیست بحث کرده‌اند.

تغییرات جهانی آب و هوا که متاثر از فعالیت‌های انسانی و تولید گاز‌های گلخانه‌ای است؛ به اضافه اختلالات سیستمی طبیعی باعث افزایش گرمای جهانی شده است.

در مورد موضوع انتقال آب دریای خزر بایستی مشخص شود که دارای چه توجیه اقتصادی، اجتماعی و فنی این اتفاق است، بعد در مورد آن اظهار نظر، موافقت یا مخالفت کرد.

لازم است تا مسئولان در اظهارات رسمی خود دقت بیشتری داشته باشند تا با انتشار اخبار کذب سیاه نمایی نکرده و فضای جامعه بیش از این مبهم و غیرقابل اعتماد نشود.

«با افتتاح «دریاچۀ هنر» با مساحت ۲۵ هزار متر مربع و «محوطۀ باغ هنر» با مساحت پنج هزار متر مربع در اراضی عباس‌آباد بزرگترین پروژۀ هنری قلب پایتخت آمادۀ میزبانی از هنرمندان و شهروندان شده است و یک دریاچۀ جدید به شهر تهران اضافه می‌گردد» (تهران صاحب دریاچۀ جدید می‌شود؛ این بار در مرکز شهر، ۱۳۹۸). ای کاش به جای خبرهایی از این دست، در اخبار می‌خواندیم برنامه‌ریزی اکولوژیک اراضی عباس‌آباد به‌عنوان بزرگ‌ترین پروژۀ اکولوژیک و زیرساختی منظر شهر تهران رونمایی و در آیندۀ نزدیک عملیاتی خواهد شد. رویکردهای جدید برنامه‌ریزی شهری، شهرها را به مثابه سیستم‌های اجتماعی-اکولوژیکی معرفی می‌کند. در این راستا تقویت شبکه‌های اکولوژیک شهری به منظور حفاظت از عناصر اکولوژیکی ساختار شهر مطرح می‌شود. در شرایطی که طرح جامع شهر تهران فاقد برنامه‌ریزی و طرح یکپارچۀ زیرساخت‌های اکولوژیک است،‌ مجموعۀ اراضی عباس‌آباد با توجه به موقعیت، چشم‌اندازها و اهداف سند توسعۀ آن، فرصت یگانه‌ای برای تمرین و آزمودن برنامه‌ریزی زیرساخت‌های اکولوژیک در مقیاس شهر داشته و دارد. اما آن‌چه امروز شاهدیم افتتاح تک‌تک باغ‌های مجموعه بدون توسعۀ زیرساخت‌های سبز و آبی‌شان است و اساساً مشخص نیست آیا برنامه‌ای در بالادست برای طراحی یکپارچۀ این زیرساخت‌ها وجود دارد یا خیر. روند توسعۀ شهری روزافزون است و دریاچه‌ها و...