محله «منظر» است
محله یک «منظر» است و واجد همۀ آن ویژگی هایی است که برای منظر در نظر گرفته می شود. یعنی هم ماهیت عینی و هم ماهیت ادراکی دارد.
محله یک «منظر» است و واجد همۀ آن ویژگی هایی است که برای منظر در نظر گرفته می شود. یعنی هم ماهیت عینی و هم ماهیت ادراکی دارد.
محله با ظهور الگو برنامه ریزی شهری وارداتی که در قالب طرحهای جامع شهری به نظام شهرهای سنتی ایران تحمیل شد مورد تهاجم قرار گرفت.
می توان یک تعریف دقیق از محل که جمیع صاحب نظران بر آن توفق داشته باشند به دست داد؟ چه تعریفی می توان از مفهوم محله ارائه داد؟
«محله بودن» و «محله نبودن» دو سر یک طیف انگاشته می شود. در بخش هایی از شهر که بستر کالبدی و همچنین وجه ذهنی فراهم تر باشد فضا «محله تر» است.
اگر در طرح مسکن دولت سیزدهم، مفهوم کیفیت تنها به معماری و ساخت تقلیل یابد و ساختارهای کالبدی – اجتماعی نادیده گرفته شود، سرنوشت آن بهتر از مسکن مهر نخواهد بود.
با تقسیمات سیاسی شهر از دوره پهلوی اول و نادیده گرفتن تقسیمات اجتماعی مبتنی بر نظام محله و برزنی، رفته رفته حس تعلق ساکنین به محله تحت عنوان وطن از میان رفت.
ساخت پاتوق های محلی از سوی سازمان نوسازی در خصوص بافت فرسوده به جای اقدامات مبتنی بر نجات بخشی، به مثابه آرایش صورت انسانی است که جسمش در تب می سوزد.
سازوکارهای فضایی در گذر زمان موجب عدم برقراری عدالت اجتماعی که عامل شکل گیری بافت فرسوده هستند، شد و مکان های سکونت روز به روز درگیر نابرابری های بیشتری گردید.
اخیرا پروژه ای در شهر تاریخی یزد اجرا شده است که به جهت سطح مشارکت ساکنان و کیفیت ارتباط تیم اجرایی پروژه و ساکنان منحصر به فرد است.
سه مولفه تطابق با اقلیم، عناصر نمادین و فضاهای جمعی از اصلیترین عوامل تشخص یابی و هویت مندی ساختارهای محله ای هستند.
تغییر گفتمان قدرت از محلی به مرکزی و مشروعیت یافتن بلدیه منجر به چرخش گفتمان حاکم در بازتولید فضاهای شهری از برساخت اجتماعی به سیاسی حکومت محور می گردد.
ساختار محله ای به دلیل محل توزیع خدمات، استقلال فضایی، هویت چندعملکردی و تمرکز بر فضای پیاده در مرکز محله نسبت به حوزه های مسکونی جدید موفق تر است.