برچسب: پیاده راه

بررسی معضلات شهری و قانون گذاری شرط کافی برطرف شدن نیازهای شهروندان در شهر نیست و شهر امروزی از فقدان وجود ناظر و اجرای درست قانون رنج می برد نه از کمبود قانون.

بیشترین آسیب در شهرها افراط و تفریط مدیریت شهری است. گاهی پشت سواره را می گیرد و پل می سازد و بزرگراه؛ زمان دیگری متروکه های بی هویت با توجیهی به نام پیاده راه!

صرف رنگ آمیزی متکثر ممکن است برای توریستی که از آن جا گذر می کند جذاب باشد اما برای شهروندان که مخاطب اصلی فضا هستند و هر روز با آن سر و کار دارند متفاوت است.

بهره‌ برداری اقتصادی از پیاده ‌راه توسط شهرداری می‌تواند زمینه‌ ساز افزایش ثروت عمومی باشد اما نباید کیفیت زندگی پیاده را تحت تاثیر قرار دهد.

نوع نگاه ایجادکننده گذر شهریار با پیاده راه هفده شهریور تفاوت چندانی نداشته و تنها عنوان و عملکرد از «آیینی» به «فرهنگی» تغییر کرده است.

تغییر معابر به نفع عابر پیاده به پروژه‌های بزرگ نیاز ندارد. در برخی از موارد با صرف هزینه اندک مثل رنگ آمیزی، تغییرات محسوس در سطح شهرها رقم می خورد.

بی ‏تردید پیاده راه‌رفتن یکی از حقوق طبیعی انسان است. پیاده جابه‌جا شدن چه به قصد رسیدن به مقصدی باشد و چه با نیت پرسه‌زنی، در هر دو حالت پر از فایده است.

پیاده‌راه‌سازی به امری نمایشی در مدیریت شهری تبدیل شده است. فرهنگ، کالبدی در شهر نیست که بتوان مانند اثری تاریخی با شاخصی تک گزاره‌ای، بازآفرینی کرد.

نشست "مرگ یا زندگی پیاده در قلب تاریخی تهران"، روز سه شنبه، 16 بهمن 1397 در گالری نظرگاه برگزار می گردد.

مسیر‌های پیاده‌راه غیر از سنگفرش کف، باید دارای ویژگی‌های دیگری نیز باشند که شامل دسترسی عابران به فضای سبز، مبلمان شهری، اماکن خرید، تفریح و سرگرمی است.

برآورده‌نشدن انتظارات مدافعان زندگی پیاده از طرح‌های شهرداری تهران حتی در حد متوسط، در نشست « پیاده‌ راه در بیراهه » که ۲۷ آذر در گالری نظرگاه مورد بحث قرار گرفت.