نوسازی شهری

علت مادی شهر، تمام مصالحی است که شهر بر بدن خود می‌ پوشاند. از مصالح بناییِ توده ‌های ساختمانی گرفته تا درختان، کوه‌ ها، آب جوی ‌ها. علت صوری اما خیلی شهره است.

در بافت مرکزی شهر لاهیجان میزان فضای سبز و پراکندگی آن به شدت کاهش یافته و علی رغم اظهار نظر مسئولان در خصوص سرانه فضای سبز شهری از کمبود پوشش گیاهی رنج می برد.

بافت تاریخی شهرها، گنجینه های مادی و معنوی از سرگذشت شهرها هستند. به دلیل مدیریت ناکارآمد، بخش بزرگی از بافت های تاریخی تحت عنوان بافت فرسوده، تخریب می‌شوند.

بافت تاریخی کرمانشاه علی‌رغم فرسودگی، هنوز برخی ظرفیت‌های پویایی و سرزندگی خود را حفظ نموده و دارای ظرفیت‌های مناسبی به منظور حفاظت و احیاء است.

این حجم از تغییر در برخی زیرپهنه های مسکونی طرح تفصیلی به مختلط مستلزم بازنگری اساسی در طرح جامع است و گرنه ایجاد رانت و فساد می کند.

پروژه هایی مانند شارباغ بدون توجه به مقیاس و پتانسیل بافت، در آینده و به علت عدم حضور مردم در آن محکوم به شکست بوده و ساکنین با مشکلات جدید مواجه می کنند.

اصلاح مصوبه برج-باغ به جای لغو یکباره، ملزم کردن مالکان در حفظ باغات و همچنین ایجاد باغهای عمودی و جداره های سبز می توانست منجر به تقویت زیرساختهای سبز گردد.

ساخت پاتوق های محلی از سوی سازمان نوسازی در خصوص بافت فرسوده به جای اقدامات مبتنی بر نجات بخشی، به مثابه آرایش صورت انسانی است که جسمش در تب می سوزد.

سازوکارهای فضایی در گذر زمان موجب عدم برقراری عدالت اجتماعی که عامل شکل گیری بافت فرسوده هستند، شد و مکان های سکونت روز به روز درگیر نابرابری های بیشتری گردید.

اگر جمع سه واژه بافت فرسوده، تجمیع و منطق فایده گرایانه را جنگ جدید سرمایه بنامیم، حاصل آن بازتولید فرسودگی بافتها و متلاشی شدن اجتماعی و فرهنگی محلات است.

عدم انعطاف ‌پذیری برنامه نوسازی در افزایش تاب آوری و پیش بینی زیرساخت برای بحرانها، ساکنان با زندگی در بافت فرسوده در ریسک بالای قرار دارند.

مدیریت شهری در مقوله حاشیه نشینی دچار ضعف است که لازمه برطرف شدن آن در مرحله اول بازنگری روش برنامه‌ریزی و سپس نقد پذیری مسئولین است.