پایگاه تحلیلی - خبری نظرآنلاین
رسانه راهبردی - انتقادی پژوهشکده نظر
به عنوان یک حکم کلی می‌گویم که اصالت در برنامه‌ریزی و طراحی نما با مالک است، مگر آنکه در نقاط خاصی از شهر باشد که به لحاظ عمومی و خاطره جمعی شرایط ویژه‌ای دارد. به گزارش نظرآنلاین، اعتراض به نمای یک ساختمان قدیمی در خیابان طالقانی که به رنگ صورتی درآمده بود، به سوژه بحث در فضای مجازی تبدیل شد. سیدامیر منصوری در گفت و گو با روزنامه شرق، در
به عنوان یک حکم کلی می‌گویم که اصالت در برنامه‌ریزی و طراحی نما با مالک است، مگر آنکه در نقاط خاصی از شهر باشد که به لحاظ عمومی و خاطره جمعی شرایط ویژه‌ای دارد. به گزارش نظرآنلاین، اعتراض به نمای یک ساختمان قدیمی در خیابان طالقانی که به رنگ صورتی درآمده بود، به سوژه بحث در فضای مجازی تبدیل شد. سیدامیر منصوری در گفت و گو با روزنامه شرق، در این رابطه گفت: مسئله نما، یک مسئله سهل و ممتنع است. در کشور ما دو نگاه اصلی درباره نما و کنترل نما وجود دارد. یک گروه کسانی هستند که معتقدند نما حق صاحب ملک است و اوست که با اصل تسلیط و تمسک به حدیث نبوی «الناس مسلطون علی اموالهم»، حق دارد درباره نمای ملکش تصمیم بگیرد. قاعده دیگری هم هست که عده زیادی هم به آن معتقدند و می‌گویند نما از نظر تأثیری که در بخش عمومی شهر دارد و به‌عنوان یکی از ویژگی‌های منظر شهری و ویژگی‌های عمومی شهر نقش‌آفرینی می‌کند، در حوزه حقوق عمومی است و متولی شهر، شهرداری یا وزارت مسکن موظف است درباره طراحی نما تصمیم بگیرد. او ادامه می‌دهد: چیزی که من می‌توانم اضافه کنم، این است که هر دو این دیدگاه‌ها در نقاط
مسکن روستایی در عین سادگی از پیچیدگی‌های زیادی تحت مؤلفه‌های اقتصادی_معیشتی، اجتماعی- فرهنگی و جغرافیایی- اقلیمی شکل می‌گیرد، لذا می‌طلبد که در نوسازی و یا بهسازی آن‌ها به این مؤلفه‌ها توجه شود.
چندسالی است که در ایام نوروز و تحت عنوان «رویداد بهارستان» فعالیت‌های هنری از طرف هنرمندان و به سفارش سازمان زیباسازی شهرداری تهران در سطح این شهر مشاهده می‌شود.در نوروز ۹۷ جهت رفع این نقیصه کارگاهی جهت تولید آثاری خوش‌نویسی در غالب نهایی اثر گرافیکی راه‌اندازی شد. به این ترتیب در بخشی از رویداد بهارستان متن‌ها و اشعار ادبی دربارۀ نوروز و بهار با هنر خوش‌نویسی مزین، طراحی و در معرض دید شهروندان قرار گرفت. در نخستین سال توجه خاص به خوش‌نویسی در رویداد بهارستان، با خط و خوش‌نویسی همچنان به صورت سنتی و به عنوان فونتی برای انتقال معنا برخورد شد و رویکرد صرفاً زیبایی‌شناسانه کمتر مورد توجه بود. این درحالی است که در هنر معاصر امروز کشور شاهد رویکردهای حروف‌محور خلاقانه و مبدعانۀ فراوانی در هنرهای تجسمی هستیم که هم ارتباط با فرهنگ ایرانی در آن‌ها حفظ می‌شود و هم با رویکردهای هنری معاصر هماهنگی بیشتری دارد. در حقیقت روش برگزاری کارگاه و رویکرد آن بود که امکان آزادی عمل را از هنرمندان گرافیست صلب کرد و لازم است در سال‌های آینده بر همکاری هم‌زمان هنرمندان خوش‌نویسی و گرافیست تأکید شود.
افشین خضرلو، مشاور TOD شورای شهر تهران در تأثیر جهت‌گیری بودجه سال ۹۸ به اختصاص ۵۰ درصد از بودجه شهر لندن به حمل و نقل عمومی اشاره داشته (نشست دوم TOD شورای شهر تهران، ۱۱ اسفند ۱۳۹۷) و از آن به مثابه ستون فقرات شهر در برنامه‌ریزی یاد کرده است. این در حالی است که تهران با ۱۴۰۰۰ هکتار بافت ناپایدار در برابر زلزله، با مطالبه خاموشی مواجه است که ایمنی شهروندان را در بر می‌گیرد در حالی که شهر لندن با این مسأله مواجه نیست!
پردۀ اول: در یکی از شماره‌های مجلۀ علمی_ترویجی منظر (شمارۀ ۴۴/ پاییز ۱۳۹۷) مقاله‌ای تحت عنوان «فضاهای جمعی: ضرورت‌ها و موانع» به قلم «ناصر براتی» و «شهرزداد خادمی» به نگارش درآمده است که نگارندگان در مقاله یکی از موانع عدم شکل‌گیری یک فضای عمومی شهری جاذب و اثرگذار در چهارراه ولیعصر تهران را چنین می‌دانند: «فقدان روحیۀ شهروندی در ساکنان شهر تهران و برخورد دائمی روحیه و فرهنگ انطباق‌نیافته با فرهنگ شهرنشینی مدرن که در نتیجۀ آن، مطالبۀ مشخصی برای شکل‌دادن به فضاهای عمومی شهری نیمه‌رسمی و غیررسمی وجود ندارد. این روحیه با وجود اقدامات اخیر شهرداری در بستن چهارراه به روی شهروندان پیاده در سطح این محوطه، همچنان به چشم می‌خورد» (براتی و خادمی، ۱۳۹۷: ۲۲) که مصداق آن را تصویر شماره ۱ می‌دانند. تصویر ۱. «منع عبور مرور پیاده در چهارراه ولیعصر، پیرو احداث نرده‌های جداکننده و زیرگذر» (براتی و خادمی، ۱۳۹۷: ۲۲). پردۀ دوم: چندی پیش به دلایلی مشغول تورق آرشیو روزنامۀ اطلاعات بودم که درج خبری با عنوان «نرده‌های مشبک در خیابان‌های تهران نصب شد» در صفحۀ اول روزنامۀ سال ۱۳۴۷، توجهم را به خود جلب کرد. در متن خبر، پلیس وقت تهران چنین می‌گوید: «نصب این نرده‌ها به خاطر آن است که عابرین متخلف
افزایش روزافزون زائرین حرم رضوی نشان از پررنگ‌شدن نقش فرهنگی و هویتی شهر مشهد و حرم مطهر دارد. با توجه به تعداد زائرین و نیاز به توسعۀ حرم مطهر، طی دهه‌های گذشته این حرم بارها گسترش یافته است و تبعا بافت پیرامون حرم نیز از این گسترش بی‌بهره نمانده است. یکی از بزرگترین ضعف‌های طرح که سهم بسیار مهمی دارد، عدم توجه کافی به بعد اجتماعی طرح است. در ابتدای دهۀ هفتاد شمسی، طرح نوسازی بهسازی بافت پیرامون حرم امام رضا(ع) در محدوده‌ای به وسعت تقریبی ۳۱۰ هکتار به عنوان یک پروژۀ ملی تهیه و در تاریخ ۷۴.۳.۹ در جلسۀ کمیسیون مادۀ ۵ به تصویب رسید. نگاه صرفاً اقتصادی و کارکردگرایانه به طرح باعث به‌وجودآوردن فضای شهری‌ای می‌شود که در آن احساس تعلق به مکان از میان رفته و نه تنها مشکلی از بافت‌های اطراف حل نخواهد کرد، بلکه آسیب‌های اجتماعی فراوانی را نیز ایجاد خواهد کرد. به نظر می‌رسد که طرح مذکور باید با رویکردی اجتماعی- فضایی بازنگری شود تا هم از نظر فیزیکی و هم از نظر اجتماعی بتواند کارایی لازم را به دست آورد.
نظرآنلاین کانال علمی، تحلیلی و انتقادی است که پژوهشکدۀ نظر در زمینۀ رویدادهای هنر، محیط، منظر، شهر، معماری، میراث و گردشگری راه اندازی کرده است.
شماره تماس: 66435985-021
تمامی حقوق این وب سایت برای پژوهشکده نظر محفوظ است.
