افرادی که پیگیر تصویب سیاست های کلان آبی کشور و انجام پروژه های انتقال آب میان حوزه ای هستند به خوبی آگاهند که حاصل این امر چه خساراتی بر جای خواهد گذاشت.

سازگاری سنت ما در تلازم با قرائت تمامیت­ خواه مدرنیسم وارداتی که با زمینه در تناقض است در کنار کالایی شدن ساختمان، دستیابی به سیما در شهر را دشوار کرده است.

نگاه به پل­های سواره روگذر به عنوان فضاهای گمشده شهری و عناصر صنعتی خشن می ­تواند به فرصتی جهت بازتعریف منظر شهری ایرانی در آینده شهرهای ایرانی تبدیل شود.