مهاجرت ناشی از کم آبی به تدریج انجام می شود. به این معنی که به جای جابجایی گسترده ای از مردم، افراد در زمانهای مختلف یا به طور موقت مناطق را ترک می کنند.

سرمایه اجتماعی شهر در پاتوق های شهری به راحتی قربانی سوداگری قشر محدودی که تعلق خاطری به بافت محله، روابط انسانی و همسایگی و پیوندهای اجتماعی آن ندارند، می شود.

اگر بخواهیم نشریات علمی داخلی را مورد ارزیابی قرار دهیم باید به جای پافشاری بر نحوه شاخص های فرعی مانند مدیریت مجلات، از اهمیت شاخص به‌روز بودن غافل نشویم.

باید با اصلاح مقررات طرح تفصیلی، زمینه ایجاد تعادل میان صیانت از محورهای دید به منظر طبیعی کوه ‌های شمال تهران و درآمدزایی شاغلان صنف ساختمان‌ را فراهم آورند.

در بحث پروژه های عمرانی نیمه تمام، توجه به برنامه ریزی بلندمدت در ارگانها و تدوین سیاست های اجرایی برای مدیران است تا از تصمیم گیری های لحظه ای جلوگیری شود.

نیاز اولیه آزموده مسکن مهر، تامین زیرساخت آن برای سکونت است اما در برنامه ریزی توجه به نیازهای اجتماعی می تواند از تقلیل مفهوم خانه به خوابگاه جلوگیری کند.

رویکرد معنایی و منظرین به اکوتوریسم کوهستان، سبب بقای اصالت ادبیات مکان ‌طبیعی و پایداری اکوسیستم ‌کوهستان شده و به گردشگری کوهستان کمک شایانی خواهد نمود.

بحران کرونا در شهرها قابلیت تبدیل شدن به فرصتی برای کشف مجدد ارزش فضای سبز شهری را دارا بوده و مردم را به حضور در فضا و  مسئولین را به توجه بیشتر ترغیب می کند.

به نظر می رسد تغییر از نگاه کوتاه مدت و کلنگی به نگاهی بلند مدت و شالوده ای، شهر شیراز را با توجه به پتانسیل های محیط زیست شهری آن، به شهرراز تبدیل کند.

باید نهادهای تصمیم ساز به شکل شفاف بر مساله لزوم فهم بحران منابع آبی تا لزوم تغییر شیوه های کشاورزی، استقرار صنایع، منظره پردازی و بازیابی آب مصرفی تمرکز کنند.

رسانه نمی تواند محیط را حذف کند ولی عکس آن یعنی حذف تصویر ایجاد شده توسط رسانه از طریق منظر، در صورت حضور مخاطب فعال ممکن است.

با یک نگاه کل نگر که بتوان سه حوزه زیبایی شناسی، عملکرد و مسایل اکولوژی و بومی گرایی را در کنار یکدیگر بکار برد می توان اثرگذاری مطلوبی بر مخاطب داشت.

تعریف پروژه سلیقه ای امری معمول در مجموعه شهرداری تهران است و اگر شانس با شهروندان یاری کند سلیقه مدیر، اولویت هزینه را به پروژه های زیرساختی اختصاص می دهد.

به نظر می رسد باید با توقف عاجل در مصرف منابع آبی اعم از زیرزمینی و جاری، تغییر الگوی کشاورزی و بازبینی محل استقرار صنایع و سکونت در زیست سرزمینی تجدیدنظر شود.

امروزه فلاسفه نسبی گرا، منکر نسبی بودن ادراک نیستند و نسبی گرایی را در مقیاس های دیگری تعریف می کنند و به شکل افراطی آن معتقد نیستند.