هنر

کیفیت ظرف خیال هنرمند در دریافت این صور مثالی اثر دارد و در ضمن دریافت این صور در اختیار و کنترل هنرمند نیست. نوعی شهود و الهام است.

مهمترین فایده و کارکرد هنر، تصفیه ،تزکیه و درمان بیماری‌ها و انحرافات ذوق و عقل و برانگیختن عواطف و احساسات متعالی است.

سازمان زیباسازی از نظرگاهی خدای گون، قادر است هر پدیده ‌ای محیطی را زیبا کند؛ به نظر می ‌رسد سازمان در حصاری از جنس اقدام گرفتار شده است.

ذوق سلیم، معیاری برای شناخت و درک معنا است. کلی‌بودن احکام ذوق به دلیل یگانگی ارواح انسانی در اصل خود و میل همۀ ارواح به حقیقت و زیبایی است.

مسئله انتظار به عنوان مضمون اساسی و نهایی فیلم در این نما به قدرتمندترین وجه استعلایی خود بیان می‌شود. رقابتی سخت میان سوزن و نخ و چشمانی چروک و تار.

مجسمه ‌فیگوراتیو انسانی یک رسانه سیاسی محسوب می ‌شود که همواره در مظان حذف به دنبال تغییر سیاست ‌ها، اعتقادات و باورهای مذهبی قرار دارد.

قصد و نیت مؤلف اثر هنری همواره با همۀ نتایج و کارکردهای اثر مطابقت ندارد و به این ترتیب اثر، استقلال خود از هنرمند هستی را دارد و کارکرد خود را داراست.

این عکس، مهمترین نما از فیلم است. در قاب، کودک به عنوان نقطه‌ای اشاره‌شونده، تحرکی معنادار برای مخاطب ساخته و مضمون فیلم را در دستیابی به مقصد بیان می‌کند.

هرمنوتیک مولانا مبتنی بر وحی دل و یقین است. اگر حقیقتی که در اثر هنری است، نتیجه تجلی حقیقت بر دل و خیال هنرمند باشد، نباید دیگران را به تناقض رهنمون شود.

تزاحم ناشی از وابستگی هنرهای عصر جدید به قدرت، موجب می‌شود هنر شهری به مسیری جدا از جریان کمال‌جوی هنر هدایت شود و میراث آن به شکل و صورت هنری محدود شود.

مولانا در زبان‌شناسی خود، سه افق زبانی را معرفی می‌کند. زبان حس که زبانی عاریتی است. زبان دل که وسیله‌ای برای دانستن است و زبان حق که حقیقت زبان است.