مجسمه فردوسی به عنوان نمونه ای از یک اثر هویت بخش، فارغ از بستر مفهومی آن و به جهت نقش اجتماعی خود، عامل تعلق خاطر و همبستگی ادرکی در میان جامعه مخاطبش است.

احیای یک حکمت اصیل و فلسفه هنری در لباسی از زبان معاصر امری ضروری است. آثار و اندیشه‌های مولوی امکان استخراج و استنباط نظریه‌های هنر و نقد هنری را داراست.