





پژوهشکده هنر، معماری و شهرسازی نظر کرسی علمی ترویجی با موضوع «ویلاسازی در خلاء نظریه؛ از بحران بوم تا ایده ویژن» برگزار میکند. به گزارش نظرآنلاین، کرسی علمی ترویجی «ویلاسازی در خلاء نظریه» برگزار می شود. ارائهدهندگان:دکتر بابک داریوشعضو هیئت علمی مؤسسه پژوهشی فرهنگشهرمدیر مؤسسه مطالعات معماری ویلا مهندس امیرعباس ابوطالبیپژوهشگر موسسه پژوهشی فرهنگشهرسردبیر مجله ویلا ناقد:دکتر علی سامانی مجدمدیر مرکز تحقیقاتی زیستمحیطی زندهرود مکان:گالری نظرگاهتهران، خیابان دکتر قریب، شماره

سیاست گذاری مسکن ایران در جهت فئودالیسم زمین شهری و مسکن حرکت می کند. سیاستی که بیش از هرچیز حامی منافع اربابان است، سیاست محدودیت بلندمرتبه سازی است.

تزاحم ناشی از وابستگی هنرهای عصر جدید به قدرت، موجب میشود هنر شهری به مسیری جدا از جریان کمالجوی هنر هدایت شود و میراث آن به شکل و صورت هنری محدود شود.

ایده پاکت حجمی منطقی بوده و برای شکل دهی به سیما و منظر شهری مفید است اما با شیوه نظارت فعلی شهرداری در ساخت و ساز، تضمینی برای اجرای موفق آن وجود ندارد.

تفکر پاکدستی در سطح مدیران و معاونین شهرداری تهران در عمل به محافظه کاری منجر شده که در کنار بروکراسی شدید، به ناکارآمدی زیرمجموعه های شهرداری انجامیده است.

اجرای دستوری در طراحی و نماسازی ساختمانهای بلندمرتبه با مصالح سنتی و بدون در نظر گرفتن ضوابط و مقررات ملی تدوین شده در زلزله فاجعه بار خواهد بود.

تغییر معابر به نفع عابر پیاده به پروژههای بزرگ نیاز ندارد. در برخی از موارد با صرف هزینه اندک مثل رنگ آمیزی، تغییرات محسوس در سطح شهرها رقم می خورد.

پژوهشکده هنر، معماری و شهرسازی نظر کرسی علمی ترویجی با موضوع «ویلاسازی در خلاء نظریه؛ از بحران بوم تا ایده ویژن» برگزار میکند. به گزارش نظرآنلاین، کرسی علمی ترویجی «ویلاسازی در خلاء نظریه» برگزار می شود. ارائهدهندگان:دکتر بابک داریوشعضو هیئت علمی مؤسسه پژوهشی فرهنگشهرمدیر مؤسسه مطالعات معماری ویلا مهندس امیرعباس ابوطالبیپژوهشگر موسسه پژوهشی فرهنگشهرسردبیر مجله ویلا ناقد:دکتر علی سامانی مجدمدیر مرکز تحقیقاتی زیستمحیطی زندهرود مکان:گالری نظرگاهتهران، خیابان دکتر قریب، شماره 23 زمان:چهارشنبه،30 مهر 1404ساعت 15 تا 17 برای مشاهده اینستاگرام گالری نظرگاه اینجا کلیک کنید.

نتیجه چنین امتزاجی از مهندسین مشاور و کارفرمایان سرمایه گذار، شکل گیری فضاها و آثاری هستند که بیش از پیش انسان را از خودش بیگانه میکند.

بهره برداری اقتصادی از پیاده راه توسط شهرداری میتواند زمینه ساز افزایش ثروت عمومی باشد اما نباید کیفیت زندگی پیاده را تحت تاثیر قرار دهد.

با توجه به عدم استفاده از تمام ظرفیت های محوطه های دولتی در بافت فشرده تهران، این فضاها پتانسیل های تبدیل شدن به فضاهای باز شهری هستند.

مدیریت سیمای شهری تهران در مقیاس خرد، رویکرد یکسان سازی دارد و در مقیاس سرمایه کلان مشکلی با ضابطه زدایی نداشته و مدیریت شدن را می پذیرد.

به نظر نمی رسد زمین خالی تحت اختیار دولت به عنوان پشتوانه طرح ملی مسکن ارزش و توانایی تهاتر و تولید مسکن را نداشته و تنها جنبه دستوری دارد.